Οι δείκτες του στρες επηρεάζονται περισσότερο στις γυναίκες σε μια μακροχρόνια σχέση

Το χρόνιο στρες που συσσωρεύεται εδώ και δεκαετίες σε μια σχέση επηρεάζει κάθε μέλος του ζευγαριού διαφορετικά στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. H γυναίκα είναι πιο πιθανό να εμφανίσει αρνητικούς φυσιολογικούς δείκτες από τον σύζυγό της.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης του Robert-Paul Juster από το Université de Montréal και του Yan-Liang Yu του Πανεπιστημίου Howard, στην Ουάσιγκτον. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Psychosomatic Medicine.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

«Ο Yan-Liang είναι κοινωνιολόγος που ενδιαφέρεται εδώ και πολύ καιρό για το πώς οι σύζυγοι διαμορφώνουν αμοιβαία την υγεία και την ευημερία του άλλου», είπε ο Juster, ο οποίος είναι ειδικός στη φυσιολογία του στρες. «Παρατήρησε ότι πολλές μελέτες δείχνουν μια συσχέτιση μεταξύ του τρόπου ζωής των οικείων συντρόφων και των προβλημάτων ψυχικής και σωματικής υγείας τους, αλλά λίγες εξετάζουν πώς ο συγχρονισμός της ψυχικής τους υγείας εκδηλώνεται σε φυσιολογικό επίπεδο».

Συνεχίζοντας μια συνεργασία που ξεκίνησαν όταν ήταν μεταδιδακτορικοί φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, στη Νέα Υόρκη, ο Yu και ο Juster ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μελετήσουν αυτό το ερώτημα σε ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη μελέτη Health and Retirement, μια συνεχιζόμενη διαχρονική μελέτη των ΗΠΑ για τη γήρανση.

«Το αλλοστατικό φορτίο αναφέρεται στις αρνητικές συνέπειες του στρες στο σώμα που συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου», εξήγησε ο Juster. «Το στρες προκαλεί την απελευθέρωση κορτιζόλης, η οποία πυροδοτεί έναν καταρράκτη προσαρμοστικών αντιδράσεων στο σώμα».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Όταν το στρες είναι χρόνιο, αυτές οι προσαρμοστικές αποκρίσεις μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το καρδιαγγειακό, νευροενδοκρινικό, φλεγμονώδες και μεταβολικό σύστημα του σώματος, μειώνοντας σταδιακά την ικανότητα του σώματος να ανταπεξέρχεται στις πιέσεις της ζωής.

Οι Juster και Yu ανέλυσαν δεδομένα από 2.338 ηλικιωμένα ετερόφυλα ζευγάρια μεταξύ 2006 και 2012. Εξέτασαν το αλλοστατικό φορτίο των ατόμων σε αυτά τα ζευγάρια για τέσσερα χρόνια για να καθορίσουν το βαθμό συσχέτισης μεταξύ των συντρόφων, χρησιμοποιώντας μια δυαδική προσέγγιση που έλαβε υπόψη κοινωνικές, οικονομικές και υγειονομικές μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένης μιας ποικιλίας φυσιολογικών δεικτών.

Το αλλοστατικό φορτίο υπολογίστηκε με βάση παραμέτρους για διάφορα συστήματα του σώματος: ανοσοποιητικό (C-αντιδρώσα πρωτεΐνη), μεταβολικό (χοληστερόλη HDL, ολική χοληστερόλη και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη), νεφρικό (κυστατίνη C), καρδιαγγειακό (συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση, καρδιακός ρυθμός) και ανθρωπομετρικό (δείκτης μάζας σώματος και περίμετρος μέσης).

Τα βασικά δεδομένα έδειξαν ότι τα αλλοστατικά φορτία των συζύγων συσχετίστηκαν σημαντικά. Σύμφωνα με τους Juster και Yu, αυτό υποδηλώνει ότι τα ζευγάρια ήταν φυσιολογικά συγχρονισμένα, πιθανώς λόγω των κοινών συναισθηματικών, κοινωνικών και οικογενειακών περιβαλλόντων τους και των συγκλινουσών συνηθειών υγείας.

«Ωστόσο, τέσσερα χρόνια αργότερα, το αποτέλεσμα συγχρονισμού ήταν πιο έντονο στις γυναίκες», ανέφερε ο Juster. «Αυτό υποδηλώνει ότι η ευημερία της γυναίκας επηρεάζεται περισσότερο από την ευημερία του συντρόφου της παρά το αντίστροφο, ίσως επειδή οι γυναίκες παραδοσιακά κοινωνικοποιούνται για να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στις διαπροσωπικές σχέσεις».

Είναι ενδιαφέρον ότι η μελέτη διαπίστωσε ότι η μεγαλύτερη αύξηση του αλλοστατικού φορτίου στις γυναίκες δεν συσχετίστηκε με μείωση της ποιότητας της σχέσης.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι όχι μόνο συνδέονται οι φυσιολογικές αντιδράσεις των ηλικιωμένων ζευγαριών στο περιβαλλοντικό στρες, αλλά αυτή η συσχέτιση επιμένει μετά από τέσσερα χρόνια, υποδηλώνοντας ότι η ψυχοκοινωνική και φυσιολογική κατάσταση κάθε συντρόφου έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στον άλλο», είπε ο Juster.