Ο Ολυμπιακός στην κορυφή της Ευρώπης κι οι υπόλοιποι να τον θαυμάζουν

Δεν υπάρχει κάτι ακατόρθωτο, όλα γίνονται φτάνει να πιστεύεις, να έχεις αρχικά όραμα, στη συνέχεια πλάνο και στο τέλος, τα κατάλληλα εργαλεία για να το εκτελέσεις τέλεια.

Ο Ολυμπιακός σήκωσε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο σε επίπεδο συλλόγων, ζει κάτι μοναδικό, κάτι ανεπανάληπτο, γέμισε χαρά και υπερηφάνεια εκατομμύρια οπαδούς.

Γυρίζω τον χρόνο πίσω, θυμάμαι τον χλευασμό αρκετών, όταν οι ερυθρόλευκοι έφταναν κοντά στο να κάνουν την ευρωπαϊκή υπέρβαση, αλλά για κάποιο λόγο αδυνατούσαν, αποτύγχαναν.

Φαινόταν όμως, ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν. Και να που ήρθε και να που έγινε, με τρόπο εκκωφαντικό, επιβλητικό, αδιαμφισβήτητο, με τρόπο, Ολυμπιακό!

Η ιστορία άλλαξε

Η χθεσινή μέρα αποτελεί το σημείο αναφοράς σε επίπεδο συλλόγων. Η ιστορία άλλαξε και την άλλαξε αυτός που έδωσε τις περισσότερες μάχες, αυτός που πόνεσε περισσότερο, αυτός που άντεξε στην πίεση, διαχειρίστηκε στιγμές που θέλουν καρδιά…

Ο τελικός του Conference League στη Νέα Φιλαδέλφεια έγραψε Ολυμπιακός. Η τεράστια διαφορά των εντός συνόρων τίτλων των ερυθρολεύκων από τις υπόλοιπες ομάδες, όσο σπουδαία κι αν είναι περνάει πλέον σε δεύτερη μοίρα.

Το πρώτο ευρωπαϊκό έρχεται να δημιουργήσει ένα χαοτικό κενό, μια διαφορά που βάζει… σφραγίδα στην ανωτερότητα των Πειραιωτών και σταματάει κάθε κουβέντα αμφισβήτησης.

Μην γελιόμαστε, αυτή η Κούπα θα μπει στην πιο περίοπτη θέση της τροπαιοθήκης του Ολυμπιακού, θα αποτελέσει το πιο λαμπερό διαμάντι στο στέμμα του βασιλιά.

Είναι δεκάδες οι φορές που έχω βρεθεί σε μουσεία μεγάλων ομάδων του εξωτερικού, για να θαυμάσω τα τρόπαια κι όπου υπάρχει ευρωπαϊκό, “κολλάω”.

Αυτό μέχρι χθες, το έβρισκα μόνο εκτός Ελλάδας, από σήμερα μια βόλτα μέχρι τον Πειραιά (μόλις το αφήσουν από την αγκαλιά τους ο Φορτούνης κι οι υπόλοιποι θριαμβευτές) θα είναι αρκετή για να το ζω, να το θαυμάζω στη χώρα μου.

Είναι αληθινό πέρα για πέρα και φυσικά αφορά όλο τον κόσμο που θέλει να βλέπει τα πράγματα με καθαρή ματιά, να χαίρεται με τη χαρά του άλλου, να σέβεται τις επιτυχίες και να ζηλεύει με την καλή έννοια, να προσπαθεί να ζήσει κι αυτός την ίδια έκσταση με τις δικές τους δυνάμεις.

Ιδού το ερώτημα

Έρχομαι να θέσω το ερώτημα προς όλους. Υπάρχει τελικά κάτι ακατόρθωτο; Προφανώς κι όχι, αυτή είναι η απάντηση, μην κουράζεστε.

Ο Ολυμπιακός κατέρριψε τη λογική σε αυτή τη σεζόν που ολοκληρώνεται το Σάββατο επίσημα, με τη διεξαγωγή του τελικού του Champions League.

Άλλαξε τρεις προπονητές μέχρι τον Φεβρουάριο, έψαχνε έναν τρόπο απλά να σώσει όσα σώζονται. Κι όμως μέσα σε 3,5 μήνες τα έφερε όλα τούμπα, κατάφερε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να πετύχει αυτό που προσπαθούσε 64 χρόνια και 259 μέρες, από εκείνο το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι με τη Μίλαν (2-2) τον Σεπτέμβριο του 1959.

Ο πολεμιστής Μεντιλίμπαρ και ο… πιστός στρατός του

Τράβηξε λαχείο ο Βαγγέλης Μαρινάκης την 11η του Φεβρουαρίου. Η επιλογή Μεντιλίμπαρ δεν ήταν απλώς επιτυχημένη, ήταν η κίνηση που οδήγησε στη μεγαλύτερη κατάκτηση του συλλόγου.

Ο Ολυμπιακός τον Μάρτιο θα γιορτάσει τα 100 χρόνια ιστορίας κι αυτό θα συμβεί μαζί με το ευρωπαϊκό κύπελλο, ούτε… παραγγελία να γινόταν.

Ο Βάσκος είναι τόσο ταπεινός σε όσα λέει και τόσο μεγάλος πολεμιστής όταν κάθεται στον πάγκο για να καθοδηγήσει την ομάδα του.

Ξέρει να εμπνέει, ξέρει να δημιουργεί δυνατές σχέσεις, παρέες. Αυτές είναι που ιστορικά πετυχαίνουν θριάμβους. Ανέλαβε ένα σύνολο παικτών που είχε ταλέντο, αλλά οι ρόλοι ήταν άναρχα μοιρασμένοι, δεν υπήρχε στρατηγική και καμία ταυτότητα.

Του πήρε λίγο χρόνο για να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του, να τους κάνει να πιστέψουν. Κάθε μέρα κι από ένας, οι λίγοι έγιναν πολλοί και στο τέλος… όλοι. Βοήθησαν οι καλές κινήσεις του Ιανουαρίου, αλλά τη διαφορά την έκανε η δική του επιρροή.

Ο Ρέτσος δεν λύγισε από κάποιες κακές στιγμές, έφτασε στο σημείο να γίνει μοναδικά απαραίτητος, ψήλωσε πολύ, έφτασε στο μπόι τον… πύργο, Κάρμο, στόπερ που μπορώ να τον συγκρίνω μόνο με τον Όλοφ Μέλμπεργκ.

Ο Ιμπόρα, ναι, αυτός των μέχρι χθες κάτοχος τεσσάρων Europa League (έφθασε τους πέντε ευρωπαϊκούς τίτλους) που χαρακτηριζόταν αργός κι υπέργηρος, έγινε καταλυτικός στην ισορροπία των γραμμών.

Ο Φορτούνης με τον Ποντένσε ολοκλήρωσαν την τακτική προσήλωσή τους, μοίρασαν θέαμα και ουσία, ο Ελ Κααμπί κατάφερε να πετύχει 11 γκολ σε φάση νοκ άουτ, να σπάσει το ρεκόρ των Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά και Φαλκάο. Μυθικά πράγματα!

Ο Τζολάκης άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε ο Μεντιλίμπαρ και αρχής γενομένης από την ανεπανάληπτη ανατροπή στη Σερβία επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ είναι δικαιωματικά το Νο. 1 του Ολυμπιακού. Με τρεις αποκρούσεις πέναλτι υπέγραψε τη μεγαλειώδη πρόκριση μέσα στην Πόλη επί της Φενέρ, ενώ στον χθεσινό τελικό είχε όλες τις απαντήσεις στα 3-4 δύσκολα… ερωτήματα που διατύπωσαν οι βιόλα.

Αν βάλετε στην εξίσωση και την ανυπολόγιστη συνεισφορά των Τσικίνιο, Έσε, Ροντινέι, είναι πανεύκολο να εξηγηθεί αυτό που έζησαν τα εκατομμύρια των ερυθρολεύκων οπαδών χθες το βράδυ.

Και τώρα τι; Ποιο είναι το επόμενο στοίχημα, ο επόμενος στόχος; Αφήστε να οδηγήσει η ίδια η ιστορία. Αυτή αποφάσισε για το πρώτο ευρωπαϊκό.

Απολαύστε τις στιγμές, μέχρι το…. μεδούλι, μπορεί να ξανάρθουν, μπορεί και όχι, μην αφήνετε λεπτό!

Η Heineken 0.0, επίσημος χορηγός του UEFA Europa Conference League, τσουγκρίζει στην υγειά των αληθινών φιλάθλων που ζουν για τη βραδιά του μεγάλου τελικού στις 29/05!