Σπανούλης: «Ό,τι έκανα τόσα χρόνια, το έκανα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός»

Στο περιθώριο της εκδήλωσης για την απόσυρση της φανέλας του, ο παλαίμαχος γκαρντ μίλησε για τα έντεκα χρόνια που πέρασε στους “ερυθρόλευκους”.

Εμφανώς συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια, ο Βασίλης Σπανούλης αναφέρθηκε στην θητεία του στον Ολυμπιακό, ευχαρίστησε τον κόσμο, ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στον αδερφό του και στον χαμό του πατέρα του.

Αναλυτικά όσα είπε ο εμβληματικός πρώην αρχηγός των Πειραιωτών:

«Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους από καρδιάς, που είστε δίπλα μου σε ένα τόσο σημαντικό βράδυ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους προέδρους για αυτά τα 11 χρόνια. Πιστέψατε στο χαρακτήρα μου και στο ταλέντο μου και μου δώσατε την ευκαιρία να κάνω το όνειρο που είχα από μικρός πραγματικότητα, να ηγηθώ μιας μεγάλης ομάδας.

Οι σχέσεις των ανθρώπων χτίζονται με σεβασμό. Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο να έρθω από τον αιώνιο αντίπαλο στον Ολυμπιακό. Ήταν όνειρό μου να παίξω στον Ολυμπιακό από τότε που ήμουν στο Μαρούσι. Όταν πήρα την απόφαση ήξερα ότι θα πετύχω με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Πρίντεζη, τον Κώστα Παπανικολάου και τα άλλα παιδιά για όλα όσα ζήσαμε.

Ξέρω ότι τους έσπαγα τα νεύρα, ξέρω ότι έβρισκαν δικαιολογία για να φύγουν όταν ήμασταν στα αεροδρόμια ή στα ξενοδοχεία, για να μην μιλήσουμε πάλι για μπάσκετ. Υπήρχαν πολλά βράδια, το ξέρουν οι πρόεδροι, που τους έπαιρνα τηλέφωνο να μιλήσουμε για μπάσκετ. Είμαι πολύ περήφανος που πέτυχα για τον Ολυμπιακό μας.

Ό,τι έκανα τόσα χρόνια, το έκανα για να κερδίσει ο Ολυμπιακός. Θέλω να ευχαριστήσω όλους για την υπομονή και την επιμονή. Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου που μου χάρισε 6 όμορφα παιδιά. Ήταν αυτή που με περίμενε στο σπίτι και άκουγε τα πάντα. Ήταν μια δυνατή γυναίκα που με στήριζε γιατί ήξερε πόσο πολύ θέλω να πετύχω.

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στη μητέρα που με γέννησε. Μαμά σε ευχαριστώ για όλα. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αδερφό μου, που ήταν και αδερφός και πατέρας. Ήταν ο πιο αυστηρός κριτής μου. Όσα χρόνια έπαιζα μπάσκετ δεν άκουσα μια καλή κουβέντα, μόνο όταν σταμάτησα. Όταν ήμουν 15 έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο και είχα υποσχεθεί πως όλη η καριέρα μου θα είναι αφιερωμένη σε αυτόν. Ελπίζω να τον έκανα περήφανο».//

Νίκος Μπιντέλας