Πυρήνες Άμεσης Δράσης: Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του βουλευτή των Σπαρτιατών Γιάννη Δημητροκάλη

Την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στην οικία του βουλευτή Α’ Ανατολικής Αττικής των Σπαρτιατών, Γιάννη Δημητροκάλη, στην περιοχή των Ιλισίων τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου ανέλαβαν οι Πυρήνες Άμεσης Δράσης.

Η ανακοίνωση

Οι Πυρήνες Άμεσης Δράσης αναλαμβάνουν την εμπρηστική επίθεση στην οικία του βουλευτή Α’ Ανατολικής Αττικής των Σπαρτιατών, Γιάννη Δημητροκάλη, στην περιοχή των Ιλισίων τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου. Η επιλογή της ημερομηνίας δεν ήταν τυχαία. Η εποποιία της αντίστασης στους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, οι θυσίες, τα βάσανα, οι κόποι και οι αγώνες εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών της περιόδου 1940-1949 είναι μια πολιτική κληρονομία την οποία υπερασπιζόμαστε έμπρακτα απέναντι σε κάθε λογής ιστορικούς αναθεωρητές και παραχαράκτες. Οι πολιτικοί πρόγονοι του Δημητροκάλη, του Κασιδιάρη και της γκρούπας του, είναι αυτοί που παρέδωσαν στους Γερμανούς κατακτητές τους χιλιάδες κομμουνιστές που ήταν φυλακισμένοι και ζητούσαν μάταια να πολεμήσουν. Είναι αυτοί που φόρεσαν κουκούλα και έγιναν καταδότες. Είναι αυτοί που έγιναν μαυραγορίτες και καταδίκασαν εκατοντάδες χιλιάδες στη πείνα και τη δυστυχία. Είναι αυτοί που έγιναν Χίτες και ταγματασφαλίτες, ορκίστηκαν στο τρίτο Ράιχ και πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών και στη συνέχεια των Άγγλων ιμπεριαλιστών. Να ξέρουν λοιπόν όλοι αυτοί οι πατριώτες της δεκάρας πως η ιστορία έχει καταγράψει τους πολιτικούς προγόνους του Κασιδιάρη και των ακολούθων του ως τους συνεργάτες όσων πάτησαν με τις φασιστικές τους μπότες πάνω στα κεφάλια αυτών που πάλεψαν με το αίμα τους υπέρ βωμών και εστιών.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Με την επίθεση μας λίγο πριν την επέτειο της εκτέλεσης των 2 νεοναζί στο Νέο Ηράκλειο από την οργάνωση “Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις”, θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα μαχητικού αντιφασισμού στοχοποιώντας έναν βουλευτή του μεγαλύτερου κόμματος της ακροδεξιάς αυτή τη στιγμή στη Ελλάδα. Η 1η Νοέμβρη αποτελεί σημείο συσπείρωσης των φασιστών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Για μας η 1η Νοέμβρη συμβολίζει την πολιτική δυναμική της ένοπλης δράσης, την ιστορική της σημασία, την διαχρονική της αναγκαιότητα. Συμβολίζει την ημέρα όπου η διαρκής θυματοποίηση της αριστεράς και κομματιών του αναρχικού χώρου θρυμματίστηκε εκκωφαντικά. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές πολιτικές δυνάμεις που τώρα σπεύδουν να συμμετάσχουν στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις ήταν αυτές που μπροστά στον φόβο των φασιστών και της καταστολής είχαν καταδικάσει την ενέργεια και μιλάγαν για προβοκάτσια, πράκτορες, φασίστες.

Οι Σπαρτιάτες ουσιαστικά ανήκουν στον Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος κατάφερε να συσπειρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό των ακροδεξιών στην Ελλάδα. Πουλώντας αντισυστημικό προφίλ μέσα από τις φυλακές κατάφερε να αναγνώσει μια αντικειμενική πραγματικότητα. Στις λεγόμενες δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες υπάρχει μια τάση στο εκλογικό ακροατήριο που κοιτάζει με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στα δεξιά του πολιτικού συστήματος. Η λεγόμενη “alt right με γραβάτα” εκπροσωπείται από ισχυρά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, εκμεταλλευόμενη την στροφή του ρεύματος της λαϊκής δεξιάς σε πιο κεντροδεξιά μονοπάτια, αλλά και την πολιτική ενσωμάτωση της αριστεράς σε πρώτο χρόνο και σταδιακά των αναρχικών κινημάτων ως “ριζοσπαστικές” πτέρυγες του φιλελεύθερου στρατοπέδου. Η οπισθοχώρηση σε μεγάλο βαθμό των πιο αιχμηρών κομματιών της ριζοσπαστικής αριστεράς και της αναρχίας σε όλη την Ευρώπη, δημιούργησε ένα πολιτικό κενό που εντοπίζεται και στη “μάχη του δρόμου” το οποίο εκμεταλλεύεται το φασιστικό μπλοκ, προσφέροντας μια θολή και σάπια, στην ουσία της, αντισυστημική σκοπιά και παρουσία στον δρόμο. Σε αυτή στρέφεται ακόμα και κόσμος αηδιασμένος από το πολιτικό σύστημα αλλά και νέοι που μεταβολίζουν την ανάγκή τους για σύγκρουση με τη συμμετοχή τους σε φασιστικά συλλαλητήρια.

Ο Κασιδιάρης με έξυπνο τρόπο διέβλεψε όλη αυτή τη συνθήκη και την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ρευστής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας των σύγχρονων κοινωνιών είναι η ανάδειξη των Σπαρτιατών στο μεγαλύτερο ακροδεξιό κόμμα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή. Ένα κόμμα άγνωστο σε όλους, 20 μέρες πριν τις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου, κατάφερε μόνο με τη στήριξη του έγκλειστου Κασιδιάρη να γίνει αυτό που είναι σήμερα. Η προμετωπίδα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το κατά πόσο αντισυστημικοί είναι βέβαια όλοι αυτοί από τον Κασιδιάρη, τον Δημητροκάλη μέχρι και τον αρχηγό-γλάστρα που έχουν στο κόμμα, τον Στίγκα, το διαπιστώσαμε στη μόνη μάχη που έδωσαν από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν έντονα στην πολιτική ζωή της χώρας. Τον μόνιμο και παντοτινό αγώνα που δίνει ο ακροδεξιός συρφετός που δεν είναι άλλος από την μάχη τους συμφέροντος και του χρήματος. Ιστορικά έχουν αποδείξει πως πάντοτε πίσω από κάθε έγκλημα τους κρύβεται η διεκδίκηση του οικονομικού οφέλους. Το κυνηγούν όπως η μύγα το σκατό. Αυτή τη φορά έγινε εσωκομματικός πόλεμος για την κοινοβουλευτική χρηματοδότηση. Όποιος ήλεγχε το κόμμα θα ήλεγχε και το χρήμα. Μας προσέφεραν άπλετο γέλιο με τις αλληλοκατηγορίες για μαφία, τις καταγγελίες του Στίγκα ότι τον απειλούν και πως του πήραν το κόμμα αλλά κυρίως με την τελευταία (για την ώρα) πράξη του δράματος, το μόνοιασμα πίσω από το γενικό καλό: να μην χαθεί η χρηματοδότηση.

Το γέλιο και η επιφανειακή αίσθηση ότι παρακολουθούμε μια φαρσοκωμωδία γρήγορα στερεύει. Τα σκουπιδαριά αυτά υπακούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια πολιτική περσόνα στης οποίας την φόρα θα μπει φρένο. Το ίδιο φρένο που μπήκε την 1η Νοέμβρη στο Νέο Ηράκλειο με την εκτέλεση των Φουντούλη και Καπελώνη, το ανάχωμα που βάζει ιστορικά το μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα στέλνοντας φασίστες στο νοσοκομείο, πυρπολώντας τα οχήματα και τα σπίτια τους, τσακίζοντας τους μαζικά στο δρόμο. Το τσίρκο των Σπαρτιατών στηρίχθηκε εκλογικά με περισσότερους από 240.000 ψήφους και όσο τραγελαφικές κι αν ήταν οι εσωτερικές τους διαμάχες για το κρατικό χρήμα, δεν παύει να αποτελεί την πιο ισχυρή δύναμη του ακροδεξιού τόξου και πόλο έλξης για ακόμα περισσότερο κόσμο που ελκύεται από τον φασιστικό εσμό.

Ο μηχανισμός μας στο σπίτι του Δημητροκάλη είναι μόνο ένα πρώτο μήνυμα για να τιμήσουμε και εμείς την επέτειο της 1ης Νοέμβρη. Για να υπενθυμίσουμε σε όλα αυτά τα σκουπίδια πως οι ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις έβαλαν ταφόπλακα στα τάγματα εφόδου εκείνης της εποχής. Για να στείλουμε ένα μήνυμα στους δικούς μας ανθρώπους πως μόνο ο ριζοσπαστικός αγώνας μπορεί να μας ξανακάνει πραγματική απειλή για να μπορέσουμε και σε κοινωνικό επίπεδο αλλά και στον δρόμο να αντιμετωπίσουμε την αυξανόμενη φασιστική απειλή. Για να κάνουμε σαφές το τι τους περιμένει όποτε νομίζουν ότι θα ξεμυτίσουν με ευρωπαϊκή συνοδεία ή χωρίς. Τα μαχητικά και μόνο τμήματα του αντιφασιστικού κινήματος θα τους κάνουν να σέρνονται τόσο την 1η Νοέμβρη όσο και για πολύ καιρό ακόμα όπως σέρνονταν τόσοι και τόσοι “συναγωνιστές” τους όταν βίωσαν στο πετσί τους τις επιπτώσεις της αντιφασιστικής δράσης.