Γαλανόπουλος: «Σκέφτηκα να τα παρατήσω, πήγα σε ψυχολόγο» (video)

Ο μέσος της ΑΕΚ έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ “Πρωίαν σε είδον” στην οποία αναφέρθηκε στο γκολ που πέτυχε κόντρα στη Ζάγκρεμπ και στην κίνηση που έκανε, αλλά και στα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του.

Ο Κώστας Γαλανόπουλος, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή “Πρωίαν σε είδον” αποκαλύπτοντας τα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του, τη βοήθεια που πήρε από ειδικό αλλά και στο γκολ που πέτυχε στην Κροατία αλλά και την κίνησή του να υψώσει το περιβραχιόνιο.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για το πως νιώθει που είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής: «Ήταν ένα όνειρο που το είχα απο πιτσιρικάς όταν ξεκίνησα να ποδόσφαιρο. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό, απλά δεν κατάλαβα πότε άλλαξε όλο αυτό. Δεν το πήρα χαμπάρι, απλά το ζω»

Για τα προβλήματα που αντιμετώπισε: «Ποτέ δεν είναι ρόδινη η διαδρομή για κανένα αθλητή. Το θέμα είναι να βγαίνεις πιο δυνατός από αυτές τις καταστάσεις και να προχωράς παρακάτω. Σίγουρα με βοήθησαν οι δικοί μου άνθρωποι, που είναι πολύ λίγοι. Ήταν δίπλα μου. Πλέον είμαι ξανά εδώ γιατί η απουσία μου ήταν αρκετά μεγάλη για έναν ποδοσφαιριστή. Δεν το είχα σκεφτεί πως μπορεί να συμβεί. Συμφιλιώθηκα με αυτή τη σκέψη και προχώρησα παρακάτω».

Σε ερώτηση για το αν έχει πέσει χαμηλά απάντησε: «Εννοείται πως μου συνέβη. Ο άνθρωπος αποκτά μία δύναμη, που ούτε ο ίδιος δεν την έχει φανταστεί, όταν την χρειαστεί, που δεν τον αφήνει να πέσει πιο χαμηλά. Και την τελευταία στιγμή ξανανεβαίνει και φτάνει εκεί που θέλει ο ίδιος», ενώ συνέχισε: «Σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά πάνω στην ένταση, την απογοήτευση μίας προπόνησης που μπορεί να μην έβλεπα αποτέλεσμα… Στην τελική είναι αυτό που σου λέω, βρήκα τη δύναμη μέσα μου και τα κατάφερα».

Για το πως το αντιμετώπισε: «Και εγώ στο παρελθόν, είχα πάει σε μία ψυχολόγο για να λέω τα προβλήματα, τα άγχη μου. Με βοήθησε που μιλούσα με έναν άνθρωπο που ξέρει να με καθοδηγήσει. Όταν το χρειαστώ δεν κανένα πρόβλημα να την πάρω τηλέφωνο».

Για το γκολ κόντρα στη Ντινάμο Ζάγκρεμ και την κίνησή του: «Η ιστορία ξεκινάει 2-3 λεπτά πριν το γκολ. Για κάποιο λόγο το περιβραχιόνιο με το που μπήκα στο γήπεδο μου έπεφτε. Επειδή δεν στεκόταν, το έχω πάρει, 2 λεπτά πριν βάλω το γκολ στο χέρι και το κρατάω στην γροθιά μου. Και γίνεται η φάση και μπαίνει το γκολ, την ώρα που έχω το περιβραχιόνιο στο χέρι. Ο πανηγυρισμός όπως είχα πει και τότε ήταν αφθόρμητος. Δεν αλλάζει κάτι. Ούτε απαλύνει τον πόνο της οικογένειας του παιδιού. Συμβόλιζε τη δύναμη, ότι και να γίνει κάθομαι απέναντί σου και σε κοιτάζω κατάματα χωρίς να φοβάμαι».