Tour de France 2024, οι ‘fantastic 4’ στο κυνήγι της κίτρινης φανέλας

Αρχίζει σήμερα (29/6) ο 111ος ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας, ο σημαντικότερος αγώνας της επαγγελματικής ποδηλασίας δρόμου, αλλά και το μεγαλύτερο ετήσιο αθλητικό γεγονός στον κόσμο. Στις 23 ημέρες της διάρκειάς του, εκατομμύρια φίλοι του αθλήματος θα βρεθούν σε όλα τα σημεία της διαδρομής για να χειροκροτήσουν από κοντά τους κορυφαίους ποδηλάτες του κόσμου, ενώ πάνω από δυόμισι δισεκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο θα παρακολουθήσουν από τις οθόνες τους τα 21 ετάπ που θα αναδείξουν τον μεγάλο νικητή στη Νίκαια.

Τα μεγαλύτερα ονόματα του πελοτόν θα βρεθούν στη γραμμή της εκκίνησης για να διεκδικήσουν την παρουσία τους στο τελικό βάθρο. Εκτός από τον περσινό νικητή, Γιόνας Βίνγκεγκορντ, παρόντες θα είναι οι Ταντέι Πογκάτσαρ, Πρίμος Ρόγκλιτς, Ρέμκο Έβενπουλ, Ρίτσι Καραπάς, Σάιμον Γέιτς, Ενρίκ Μας, Γκέρεντ Τόμας, Άνταμ Γέιτς, Κάρλος Ροντρίγκεθ, Χουάν Αγιούσο, Ζοάο Αλμέιντα, Μίκελ Λάντα, Τζάι Χίντλεϊ, Αλεξάντρ Βλάσοφ, Έγαν Μπερνάλ, Νταβίντ Γκοντί, Ρομέν Μπαρντέ και Γκιγιόμ Μαρτάν, συνολικά δηλαδή σχεδόν όλη η αφρόκρεμα της επαγγελματικής ποδηλασίας.

Το SPORT24 σας παρουσιάζει τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του 111ου Tour de France, αγωνιστικά και μη, στη διαδρομή προς τη Νίκαια. Πρώτο ετάπ (29/6) στη Φλωρεντία (Ιταλία) και τερματισμός στις 21 Ιουλίου στη Νίκαια, όπου θα μάθουμε τον αθλητή που θα κερδίσει τη γενική, φορώντας την κίτρινη φανέλα στο τελικό βάθρο.

1. Ο σχεδιασμός του φετινού Tour de France

Όπως βλέπουμε στον χάρτη της διαδρομής, από τον φετινό σχεδιασμό απουσιάζουν τελείως η βόρεια Γαλλία και τα δυτικά παράλια. Το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα θα διεξαχθεί στον ανατολικό “άξονα” της χώρας (βόρεια, κεντρικά και νότια). Επίσης υπάρχουν ετάπ στα νοτιοδυτικά (Πυρηναία), στα κεντρικά (περιμετρικά του Μασίφ Σεντράλ αλλά και μέσα σε αυτό) και φυσικά το πρώτο τριήμερο που θα κινηθεί αποκλειστικά στη βόρεια Ιταλία. Φέτος είναι η 26η φορά που ο Γύρος Γαλλίας θα ξεκινήσει από χώρα του εξωτερικού, όμως είναι η πρώτη στην ιστορία του Tour που το Grand Départ θα φιλοξενηθεί στην Ιταλία.

Ο αγώνας θα αρχίσει λίγες μέρες νωρίτερα από το συνηθισμένο και για πρώτη φορά στα 121 χρόνια της ύπαρξής του, δεν θα ολοκληρωθεί στο Παρίσι (ή στα περίχωρά του), αλλά στη Νίκαια. Ο λόγος είναι ότι στις 26 Ιουλίου ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη γαλλική πρωτεύουσα και οι τοπικές αρχές θέλησαν να δώσουν μερικές έξτρα ημέρες ξεκούρασης στους Γάλλους αστυνομικούς, ώστε να τους έχουν “ετοιμοπόλεμους” για τις 17 ημέρες που θα διαρκέσει η διοργάνωση. Εκτός από την εκκίνηση στην Ιταλία και τον τερματισμό στη Νίκαια, υπάρχει ένα ακόμη στοιχείο που κάνει το φετινό Tour να ξεχωρίζει.

Την τελευταία ημέρα, στο 21ο ετάπ, δεν θα έχουμε τη συνηθισμένη “παρέλαση” των αθλητών, αλλά ένα ατομικό χρονόμετρο 33,7 χιλιομέτρων, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια και το 1989 με τη μυθική πλέον ανατροπή του Γκρεγκ Λεμόντ απέναντι στον Λοράν Φινιόν. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το ιδανικό σενάριο για τους διοργανωτές (αλλά και για τους τηλεθεατές και φαν του Γύρου σε όλον τον κόσμο) θα είναι ο τελικός νικητής της γενικής να κριθεί σε αυτά τα 33,7 χλμ στη Νίκαια. Μέχρι όμως να φτάσουν εκεί οι αθλητές, θα έχουν προηγηθεί πολλές δυσκολίες.

Αν κοιτάξουμε προσεκτικά τον σχεδιασμό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα αρκετά ασυνήθιστο Tour, τουλάχιστον σε σχέση με όσα είχαμε συνηθίσει τα τελευταία αρκετά χρόνια. Κάτι που προκαλεί σίγουρα εντύπωση, είναι ότι για να βρούμε τον πρώτο ανηφορικό τερματισμό, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 14ο ετάπ, στο τέλος της δεύτερης εβδομάδας! Στην ουσία δηλαδή, οι πέντε ανηφορικοί τερματισμοί είναι “στριμωγμένοι” στο τελευταίο τρίτο του αγώνα (14, 15, 17, 19 & 20). Σημαίνει αυτό ότι η πρώτη εβδομάδα θα είναι πιο βατή για τους αθλητές, σε σχέση με προηγούμενες διοργανώσεις; Κάθε άλλο!

Το 1ο ετάπ, με 3.600 υψομετρικά, είναι ακόμα πιο δύσκολο από το αντίστοιχο περσινό στο Μπιλμπάο. Στο 4ο ετάπ έχουμε ακόμα 3.600 υψομετρικά, με το τρίπτυχο Σεστριέρ, Μονζενέβρ και Γκαλιμπιέ. Στο 7ο ετάπ έρχονται τα 25 χιλιόμετρα του πρώτου από τα δυο ατομικά χρονόμετρα και η πρώτη εβδομάδα κλείνει με το 9ο ετάπ και τα 14 τμήματα του χωματόδρομου, συνολικού μήκους 32 χιλιομέτρων, που είναι ικανά να μετατρέψουν τις φιλοδοξίες για μια θέση στο βάθρο σε εφιάλτη. Όπως βλέπουμε, μπορεί να μην υπάρχει ανηφορικός τερματισμός, όμως τα φαβορί θα έχουν τέσσερα πολύ σημαντικά “ραντεβού” στη μάχη της γενικής.

Συνολικά υπάρχουν 67 σπριντ ανάβασης, εκ των οποίων τα 27 είναι 2ης (11), 1ης (10) και Εκτός κατηγορίας (6). Οι αθλητές θα επισκεφθούν τέσσερις οροσειρές, τα Απέννινα στην Ιταλία, τις Άλπεις (ιταλικές και γαλλικές), τα Πυρηναία και το Μασίφ Σεντράλ. Τα συνολικά υψομετρικά είναι 52.000, περίπου 3.000 λιγότερα από πέρυσι, όμως φέτος υπάρχουν έξι κορυφές πάνω από τα 2.000 μέτρα (ετάπ 4, 14 & 19), σε αντίθεση με τις μόλις δυο περσινές. Όπως αναφέραμε ήδη, οι ανηφορικοί τερματισμοί είναι πέντε, όμως θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και έναν “ανεπίσημο” ακόμα, στο 11ο ετάπ, αφού και εκεί υπάρχει ανηφόρα στο τέλος, αλλά όχι βαθμολογούμενη.

Για έκτη σερί χρονιά απουσιάζει το ομαδικό χρονόμετρο, όμως τα συνολικά 59 χιλιόμετρα των δυο ατομικών χρονομέτρων, είναι τα περισσότερα την τελευταία δεκαετία. Στον αγώνα έχουμε επτά “καθαρόαιμα” ετάπ βουνών (4, 11, 14, 15, 17, 19 & 20), εκ των οποίων μόνο το 11ο είναι “διακοσάρι” (211 χλμ). Ένα ακόμα, το 15ο πλησιάζει αυτόν τον αριθμό (197.7 χλμ), αλλά όλα τα υπόλοιπα κυμαίνονται από 140 μέχρι 177 χιλιόμετρα. Στο φετινό Tour υπάρχουν τέσσερα “διακοσάρια” ετάπ (1, 3, 11 & 12), όμως στην ουσία αυτά είναι επτά, αν συνυπολογίσουμε το 2ο (199.2), το 9ο (199 χλμ) και το 15ο (197.7 χλμ), αριθμός που διαφοροποιείται αρκετά από το μοτίβο που ακολουθούσαν οι διοργανωτές τα τελευταία χρόνια.

Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, η πρώτη εβδομάδα είναι αρκετά δύσκολη, με πολλές παγίδες. Από εκεί και μετά, δεύτερη και τρίτη εβδομάδα έχουν από τρία ετάπ βουνών η καθεμία, όμως η τελευταία εβδομάδα θα είναι και η πιο δύσκολη (τρεις ανηφορικοί τερματισμοί), αλλά και η πιο κρίσιμη, ειδικά με το τελευταίο, μεγάλο χρονόμετρο στη Νίκαια. Ανακεφαλαιώνοντας, δεν έχουμε έναν “κλασικό” σχεδιασμό Tour, αντίθετα, υπάρχουν αρκετές ασυνήθιστες “πινελιές” (το 1ο ετάπ, οι χωματόδρομοι, όλοι οι ανηφορικοί τερματισμοί στο δεύτερο μισό, το χρονόμετρο της τελευταίας μέρας) που στη θεωρία τουλάχιστον, τον κάνουν ακόμα πιο απρόβλεπτο.

2. Η διαδρομή του φετινού Tour de France

* Βίντεο: Τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση της διαδρομής του φετινού TdF

Η Ιταλία θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά το “Grand Départ” του Γύρου Γαλλίας, με το 1ο ετάπ που θα ξεκινήσει από τη Φλωρεντία και αφού περάσει πρώτα από 7 βαθμολογούμενες ανηφόρες (3.600 υψομετρικά) και στη συνέχεια από το Σαν Μαρίνο, θα τερματίσει στο Ρίμινι. Πιο δύσκολο από το αντίστοιχο περσινό ετάπ στο Μπιλμπάο, όπου πρωταγωνίστησαν τα φαβορί. Το 2ο ετάπ είναι πιο εύκολο, αλλά στα τελευταία 35 χλμ, οι αθλητές θα ανέβουν δυο φορές στον λόφο του Σαν Λούκα στην Μπολόνια (1.9 χλμ στο 10.6%), πριν τερματίσουν στην πρωτεύουσα της Εμίλια Ρομάνια. Το 3ο ετάπ, το μεγαλύτερο της φετινής διοργάνωσης (231 χλμ) είναι αφιερωμένο στον “Campionissimo” Φάουστο Κόπι (το πελοτόν θα περάσει από την Τορτόνα, εκεί όπου πέθανε το 1960 ο μεγάλος Ιταλός ποδηλάτης) και ο τερματισμός στο Τορίνο προορίζεται για τους σπρίντερ.

Στο 4ο ετάπ, το πρώτο με μεγάλα βουνά, οι αθλητές θα ανέβουν κατά σειρά Σεστριέρ, Μονζενέβρ και Γκαλιμπιέ, πριν τερματίσουν στην Βαλουάρ, στο πρώτο μεγάλο ραντεβού των φαβορί. Το 5ο ετάπ, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, αναμένεται να καταλήξει σε μαζικό σπριντ. Κάτι ανάλογο ισχύει και για το 6ο ετάπ, ένα ακόμα που λογικά θα πάει στους σπρίντερ, στον τερματισμό της Ντιζόν. Φτάνουμε στο 7ο ετάπ, το πρώτο από τα δυο ατομικά χρονόμετρα της φετινής διοργάνωσης, με τα 25 χιλιόμετρα και μια μικρή ανάβαση στη μέση της διαδρομής, ιδανική ευκαιρία για όσα φαβορί διακρίνονται στο συγκεκριμένο τερέν, να κερδίσουν χρόνο απέναντι στους ανηφορίστες. Το 8ο ετάπ θα προσφέρει μια ακόμη ευκαιρία στους σπρίντερ και τα “τρένα” τους να πρωταγωνιστήσουν, αφού πρώτα καταφέρουν να ελέγξουν το ξεκόλλημα της ημέρας.

Η πρώτη εβδομάδα του αγώνα θα ολοκληρωθεί με το 9ο ετάπ, στην Τρουά, με τα 14 τμήματα χωματόδρομου, συνολικού μήκους 32 χιλιομέτρων, εκεί όπου τα απρόοπτα μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη όλου του Γύρου. Μετά την πρώτη ημέρα ξεκούρασης, ακολουθεί το 10ο ετάπ, σε μια επίπεδη διαδρομή που αναμένεται να καταλήξει σε μαζικό σπριντ, εκτός και αν ο άνεμος κάνει τα δικά του, διαμορφώνοντας ένα διαφορετικό σκηνικό. Στο 11ο ετάπ, πλέον μέσα στο Μασίφ Σεντράλ, οι αθλητές θα συναντήσουν τέσσερα σπριντ ανάβασης στα τελευταία 50 χιλιόμετρα (4.350 υψομετρικά), τερματίζοντας σε ανηφορικό (μη βαθμολογούμενο) τερέν. Το 12ο ετάπ είναι μια ακόμη ευκαιρία για τους σπρίντερ και τις ομάδες τους.

Το ίδιο ισχύει και για το 13ο ετάπ, με τη διαφορά ότι σε αυτό υπάρχουν μερικές μικρές ανηφόρες πριν τον τερματισμό στο Πο, που ίσως προβληματίσουν κάποιους από τους σπρίντερ. Αμέσως μετά, το πελοτόν θα φτάσει στα Πυρηναία, πρώτα με το 14ο ετάπ, όπου το πελοτόν θα ανέβει αρχικά το εκτός κατηγορίας Τουρμαλέ (19 χλμ στο 7.4%), μετά το Ουρκέτ ντ’Ανσιζάν και τέλος το Πλα ντ’Αντέ (10.6 χλμ στο 7.9%), την πρώτη ανηφόρα τερματισμού στη φετινή διοργάνωση. Ακολουθεί η δεύτερη ημέρα στα Πυρηναία, ακόμα πιο δύσκολη, με το 15ο ετάπ (197.7 χλμ & 4.800 υψομετρικά), το “βασιλικό” της φετινής διοργάνωσης, όπου υπάρχουν τέσσερα σπριντ ανάβασης 1ης κατηγορίας (Περεσούρντ, Μοντέ, Πορτέ ντ’Ασπέ και Αν, όλα από τη δύσκολη πλευρά τους) και η εκτός κατηγορίας ανηφόρα τερματισμού στο Πλατό ντε Μπέιγ (15.8 χλμ στο 7.9%), με τη μεγάλη μάχη ανάμεσα στα φαβορί.

Μετά τη δεύτερη ημέρα ξεκούρασης, ο αγώνας θα συνεχιστεί με το 16ο ετάπ, σε μια επίπεδη διαδρομή που προορίζεται για τους σπρίντερ, εκτός και αν ο περίφημος “mistral” (ο γνωστός μας βορειοδυτικός μαΐστρος) που παραδοσιακά φυσάει στην περιοχή, έχει τέτοια ένταση ώστε να “διαλύσει” το πελοτόν. Στο 17ο ετάπ, οι αθλητές θα επιστρέψουν στις Άλπεις, με τρία σπριντ ανάβασης στα τελευταία 40 χιλιόμετρα και την ανηφόρα τερματισμού στο Σούπερ-Ντεβολουΐ. Ακολουθεί το 18ο ετάπ, μέσης δυσκολίας, σε ένα τερέν με συνεχόμενα πάνω-κάτω, η τελευταία ευκαιρία για τους σπρίντερ, οι ομάδες των οποίων όμως θα πρέπει να δώσουν μεγάλη μάχη με το ξεκόλλημα, αφού θα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για νίκη και για τους αποσπασμένους.

Περνάμε στο 19ο ετάπ (4.400 υψομετρικά), το πρώτο από τα δυο αλπικά, με δυο σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας, πρώτα το Βαρ (18.8 χλμ στο 5.7%) και μετά το Σιμ ντε λα Μπονέτ (22.9 χλμ στο 6.9%), το υψηλότερο σημείο του Γύρου Γαλλίας σε υψόμετρο 2.802 μέτρων και κατόπιν την ανηφόρα τερματισμού στο χιονοδρομικό κέντρο Ιζολά 2000 (1ης κατηγορίας, 16 χλμ στο 7.1%). Το 20ο ετάπ, δεύτερο συνεχόμενο στις Άλπεις, έχει 4.600 υψομετρικά σε μόλις 133 χιλιόμετρα, όπου απουσιάζει σχεδόν τελείως το επίπεδο τερέν. Τέσσερα σπριντ ανάβασης, τα τρία τελευταία 1ης κατηγορίας, Τουρινί, Κολμιάν και η ανηφόρα τερματισμού στο Κουγιόλ (15.7 χλμ στο 7.1%). Ο 111ος Γύρος Γαλλίας θα ολοκληρωθεί χωρίς “παρέλαση”, αλλά με το 21ο ετάπ και το μεγάλο – τεχνικό – χρονόμετρο των 33.7 χιλιομέτρων, που θα εκκινήσει από το Πριγκιπάτο του Μονακό και θα τερματίσει στη Νίκαια, με δυο ανηφόρες στο πρώτο μισό της διαδρομής, την Τουρμπί (8 χλμ στο 5.6%) και την Εζ (1.6 χλμ στο 8.1%) και κατηφόρα και επίπεδο τερέν στο δεύτερο μισό.

Κλείνοντας αυτή την ενότητα, να πούμε ότι εξελίξεις μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε ετάπ, αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω τα – θεωρητικά – πιο κρίσιμα, αυτά θα ήταν τα εξής έξι:

• 4ο ετάπ, με το πρώτο ετάπ βουνών
• 7ο ετάπ, με το πρώτο ατομικό χρονόμετρο
• 9ο ετάπ, με τα 32 χιλιόμετρα χωματόδρομου
• 15ο ετάπ, το “βασιλικό” με τον τερματισμό στο Πλατό ντε Μπέιγ
• 19ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Ιζολά 2000
• 21ο ετάπ, με το δεύτερο ατομικό χρονόμετρο

Υπάρχουν και κάποια ετάπ ακόμη, στα οποία παραμονεύουν παγίδες που θα μπορούσαν να φέρουν ανακατατάξεις ή ανατροπές στην εξέλιξη του αγώνα. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τα εξής πέντε:

• 1ο ετάπ, με τις ανηφόρες από τη Φλωρεντία στο Ρίμινι
• 14ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Πλα ντ’Αντέ
• 16ο ετάπ, με την πιθανότητα εμφάνισης του ανέμου mistral
• 17ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Σούπερ-Ντεβολουΐ
• 20ο ετάπ, με τον τερματισμό στο Κουγιόλ

3. Ο φετινός Γύρος Γαλλίας συγκεντρωτικά με αριθμούς

– 176 ποδηλάτες από 22 ομάδες (8 σε κάθε ομάδα)
– 3.498 χιλιόμετρα, μοιρασμένα σε 21 ετάπ
– 52.000 μέτρα υψομετρικής διαφοράς
– 8 επίπεδα ετάπ (3, 5, 6, 8, 10, 12, 13 & 16)
– 4 ετάπ μέσης δυσκολίας (1, 2, 9 & 18)
– 7 ετάπ βουνών (4, 11, 14, 15, 17, 19 & 20)
– 2 ετάπ ατομικής χρονομέτρησης (7 & 21)
– 59 χλμ ατομικής χρονομέτρησης (25.3 & 33.7)
– 32.2 χλμ χωματόδρομου σε 14 τμήματα στο 9ο ετάπ
– 5 επίσημοι τερματισμοί σε ανηφόρα (14, 15, 17, 19 & 20)
– 1 ανεπίσημος τερματισμός σε ανηφόρα (11)
– 67 σπριντ ανάβασης / HC (6), 1η (10), 2η (11), 3η (19), 4η (21)
– 27 σπριντ ανάβασης 2ης, 1ης και HC κατηγορίας (3 στα Απέννινα όρη, 1 στις Ιταλικές Άλπεις, 12 στις Γαλλικές Άλπεις, 3 στο Μασίφ Σεντράλ, 8 στα Πυρηναία)
– 19 ενδιάμεσα σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ, εκτός των δυο χρονομέτρων)
– 4 χώρες στις οποίες θα κινηθεί το TdF: Ιταλία, Σαν Μαρίνο, Μονακό, Γαλλία
– 39 σημεία εκκίνησης και τερματισμού, τα 12 εμφανίζονται για πρώτη φορά στο Τουρ
– Μπόνους δευτερόλεπτα, 10″, 6″ και 4″ στους 3 πρώτους κάθε ετάπ (εκτός των χρονομέτρων). Επίσης, 8″, 5″ και 2″ σε επιλεγμένα σπριντ ανάβασης (στα ετάπ 2, 4, 11 & 17).
– Ο κανονισμός των τριών τελευταίων χιλιομέτρων ισχύει για τα ετάπ 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 16 & 18.
– Ένα δευτερόλεπτο είναι ο χρόνος που υπολογίζεται στον τερματισμό για να μετρηθεί χρονική διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικά γκρουπ. Τρία δευτερόλεπτα θα είναι ο αντίστοιχος χρόνος αποκλειστικά για τα ετάπ 3, 5, 6, 8, 10, 12, 13 & 16 (αυτά δηλαδή που έχουν μεγάλες πιθανότητες να ολοκληρωθούν σε μαζικό σπριντ).

* Περνάμε τώρα στην ανάλυση των φαβορί και των αουτσάιντερ του φετινού Γύρου Γαλλίας, μαζί με κάποια συμπεράσματα από τις συμμετοχές.

4. Τα φαβορί του φετινού Tour de France

Είδαμε στον πρόλογο του κειμένου μια λίστα από περίπου είκοσι αθλητές, που αποτελούν τα σημαντικότερα ονόματα του φετινού Tour, σε ό,τι αφορά τη γενική κατάταξη. Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δεν παίρνουν αυτόματα και τον τίτλο του φαβορί, αντίθετα, είναι ποδηλάτες που είτε θα δώσουν μάχη για την κίτρινη φανέλα, είτε για μια θέση στο βάθρο, είτε για το πλασάρισμά τους στην πρώτη δεκάδα. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, κάποιοι από αυτούς θα αποτύχουν τελείως, κάποιοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν, κάποιοι θα κάνουν την έκπληξη φτάνοντας ψηλότερα από ό,τι περιμέναμε και κάποιοι θα επιβεβαιώσουν τα προγνωστικά, πρωταγωνιστώντας σε αυτές τις τρεις εβδομάδες.

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, που σίγουρα χαρακτηρίζει τον φετινό Γύρο Γαλλίας, είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 2016, θα έχουμε και πάλι “fantastic four” στον αγώνα (τότε ήταν οι Φρουμ, Κιντάνα, Κονταδόρ και Νίμπαλι), δηλαδή τους Γιόνας Βίνγκεγκορντ (Visma), Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE), Πρίμος Ρόγκλιτς (Bora) και Ρέμκο Έβενπουλ (Soudal). Όμως καθοριστικό ρόλο στο πώς θα παρουσιαστούν οι τρεις από τους τέσσερις στο Tour, έπαιξαν δυο άλλοι αγώνες μέσα στη σεζόν, κατά πρώτο λόγο ο Γύρος της Χώρας των Βάσκων και κατά δεύτερο το Dauphiné. Εξαιρώντας τον Πογκάτσαρ, οι υπόλοιποι τρεις αντιμετώπισαν πολύ σοβαρά εμπόδια στην προετοιμασία τους.

Στις 4 Απριλίου, στη διάρκεια του 4ου ετάπ της Itzulia, σε μια κατηφορική δεξιά στροφή, 35 χλμ πριν τον τερματισμό, μια πολύ άσχημη μαζική πτώση έβγαλε εκτός αγώνα τους Βίνγεκγκορντ, Έβενπουλ και Ρόγκλιτς. Ο Δανός, με σπασμένη κλείδα, πολλαπλά κατάγματα στα πλευρά και πνευμοθώρακα, χρειάστηκε πολλές μέρες νοσηλείας μέχρι να μπορέσει να αρχίσει και πάλι προπονήσεις, ενώ για μεγάλο χρονικό διάστημα, η συμμετοχή του στο Tour ήταν εξαιρετικά αμφίβολη. Ο Βέλγος, με σπασμένη κλείδα και ωμοπλάτη, υποβλήθηκε σε επέμβαση, χάνοντας και αυτός πολύτιμες εβδομάδες προπονήσεων και αγωνιστικών χιλιομέτρων. Ο Σλοβένος, ο πιο “τυχερός” από τους τρεις, μπορεί να έμεινε μακριά από κατάγματα, αλλά τα χτυπήματα από την πτώση, εμπόδισαν την απρόσκοπτη προετοιμασία του ενόψει του Γύρου Γαλλίας.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν μερικές εβδομάδες, στη διάρκεια του 5ου ετάπ του Dauphiné, σε μια ακόμα μαζική πτώση 50 περίπου αθλητών, Έβενπουλ και Ρόγκλιτς βρέθηκαν ξανά στην άσφαλτο (ο Βέλγος χτύπησε στο γόνατο). Ο Βίνγκεγκορντ, που βρισκόταν στις Άλπεις, σε καμπ προετοιμασίας με την Visma, έμαθε ότι στην ίδια πτώση, έχασε δυο από τους σημαντικότερους βοηθούς του, τους Φαν Μπάαρλε και Κράισβαϊκ, που εγκατέλειψαν τον αγώνα, ο μεν πρώτος με σπασμένη κλείδα, ο δε δεύτερος με ραγισμένο ισχίο. Στο Dauphiné εγκατέλειψε και ο Σεπ Κους λόγω Covid-19 και τελικά αποκλείστηκε και αυτός από το Tour, αφού δεν πρόλαβε να αναρρώσει εγκαίρως. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτον, ότι το απόλυτο φαβορί για μια τρίτη σερί νίκη, ο Βίνγκεγκορντ, φτάνει με ελλιπή προετοιμασία στη Φλωρεντία, αλλά και με “πληγωμένη” ομάδα και δεύτερον, ότι με τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, ο αγώνας είναι πλέον πολύ πιο “ανοιχτός”.

Σε θεωρητικό λοιπόν επίπεδο, θα δώσουμε τον τίτλο του φαβορί και στους τέσσερις “fantastic”, αφού όλοι τους θα διεκδικήσουν την κίτρινη φανέλα, έχοντας ο καθένας τους τις δικές του πιθανότητες να το πετύχει. Ας τους δούμε έναν-έναν, πιο αναλυτικά.

– ΓΙΟΝΑΣ ΒΙΝΓΚΕΓΚΟΡΝΤ (VISMA LEASE A BIKE): Μπορεί, όπως ήδη αναφέραμε πιο πάνω, να φτάνει στο Tour μετ’ εμποδίων, όμως θα τον βάλουμε τιμητικά στην πρώτη θέση, ακριβώς επειδή είναι ο νικητής των δυο προηγούμενων διοργανώσεων. Είναι προφανές ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο ερωτηματικό ανάμεσα στην τετράδα, αφού όπως ήδη γράψαμε, η πτώση στη Χώρα των Βάσκων, διέλυσε τελείως τον προγραμματισμό της σεζόν και την προετοιμασία του. Έρχεται στη Φλωρεντία χωρίς ούτε ένα αγωνιστικό χιλιόμετρο από τις 4 Απριλίου, σχεδόν δηλαδή τρεις μήνες εκτός δράσης. Αν δεν είχε συμβεί όλο αυτό, θα φιγουράριζε ως πρώτο και αδιαφιλονίκητο φαβορί για την τελική νίκη, αφού η διαδρομή με τα δυο χρονόμετρα και τις ανηφόρες με τα πολλά χιλιόμετρα, του ταιριάζει απόλυτα.

Ξεκίνησε τη σεζόν με κυριαρχικές εμφανίσεις, τόσο στο Gran Camiño (γενική, πόντοι, βουνά και 3 ετάπ), όσο και στο Tirreno-Adriatico (γενική, βουνά και 2 ετάπ). Σαν να μην έφτανε η ατυχία του, θα στερηθεί τρεις εκ των πιο πολύτιμων βοηθών του (Κους, Φαν Μπάαρλε και Κράισβαϊκ), όμως από την άλλη, θα έχει μαζί του τον Βάουτ Βαν Άερτ, ο οποίος εξαιτίας της πτώσης του στο τέλος Μαρτίου στο Dwars door Vlaanderen, δεν έτρεξε το Giro και επιστρέφει στο Tour. Το βάθος του ρόστερ της Visma Lease a Bike είναι μεγάλο, οι τρεις προαναφερθέντες απόντες αντικαταστάθηκαν, ο Δανός – παρά τις απώλειες – θα έχει γύρω του μια από τις ισχυρότερες ομάδες της διοργάνωσης, το θέμα είναι κυρίως πώς θα ανταποκριθεί ο ίδιος στις απαιτήσεις του πιο δύσκολου αγώνα της χρονιάς.

– ΤΑΝΤΕΪ ΠΟΓΚΑΤΣΑΡ (UAE): Περνάμε στον Σλοβένο, τον μοναδικό από την τετράδα που δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα τραυματισμού μέσα στη σεζόν. Και τι σεζόν! Ξεκίνημα με εντυπωσιακή εμφάνιση και νίκη στο Strade Bianche, εξίσου εκπληκτική παρουσία στο Παρίσι-Νίκαια (γενική, πόντοι, βουνά και 4 ετάπ) και απόλυτα κυριαρχική – θυμίζοντας τον Μερξ – επικράτηση στον Γύρο Ιταλίας, όπου πήρε τη ροζ φανέλα, τη φανέλα των βουνών και κέρδισε 6 ετάπ! Ο Πογκάτσαρ θέλει να γίνει ο πρώτος αθλητής που θα κερδίσει το μεγάλο “double” (Giro & Tour), 26 χρόνια μετά τον “θρύλο” Μάρκο Παντάνι. Έχει φτάσει στη Φλωρεντία σε πολύ καλή κατάσταση, ένα ερωτηματικό φυσικά είναι κατά πόσο θα “βαρύνουν” στα πόδια του τα 3.300 χιλιόμετρα της Ιταλίας και πόσο καλή αποκατάσταση έκανε στον ένα μήνα που μεσολάβησε από το τέλος του Giro.

Μαζί του έχει μια εντυπωσιακά δυνατή ομάδα, προσανατολισμένη 100% στα βουνά. Άνταμ Γέιτς, Χουάν Αγιούσο, Ζοάο Αλμέιντα, Μαρκ Σολέρ και Πάβελ Σίβακοφ, μαζί με τους Νιλς Πόλιτ και Τιμ Βέλενς, χωρίς όμως τον βοηθό της απόλυτης εμπιστοσύνης του την τελευταία τετραετία, Ράφαλ Μάικα. Ο “Πόγκι” και τα Εμιράτα, με τη νίκη στο Giro, απέβαλλαν το άγχος της προηγούμενης διετίας, κατά την οποία δεν είχαν κερδίσει κάποιο μεγάλο γύρο και βρίσκονται στην εκκίνηση του Tour, γνωρίζοντας ότι θα αρχίσουν τον αγώνα με την ετικέτα του μεγαλύτερου φαβορί. Οι ατυχίες των τριών αντιπάλων του, όσο και αν ο Σλοβένος δεν θα ήθελε να έχουν συμβεί, είναι προφανές ότι του δίνουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Στόχος είναι η κίτρινη φανέλα και να μην επαναληφθεί για τρίτη σερί χρονιά η “κρίση” που του στέρησε τη διεκδίκηση της νίκης το 2022 και το 2023.

– ΠΡΙΜΟΣ ΡΟΓΚΛΙΤΣ (RED BULL BORA HANSGROHE): Συνεχίζουμε με τον έτερο Σλοβένο, τη σημαντικότερη μετακίνηση στο φετινό μεταγραφικό παζάρι. Ο Ρόγκλιτς, με τη φανέλα της Bora πλέον, είναι έτοιμος να διεκδικήσει ως μοναδικός αρχηγός τον μοναδικό μεγάλο Γύρο που λείπει από τη συλλογή του. Ο πιο “τυχερός” από την άτυχη τριάδα, εγκατέλειψε μεν μετά την πτώση στη Χώρα των Βάσκων με πολλά επιφανειακά τραύματα, δεν είχε όμως κανένα κάταγμα. Το ίδιο συνέβη και στο Dauphiné, όπου έπεσε δυο φορές, αλλά ευτυχώς χωρίς άσχημα επακόλουθα. Βαδίζοντας πλέον στα 35 του χρόνια, έχει μπροστά του μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για να κατακτήσει την κίτρινη φανέλα. Φτάνει στη Φλωρεντία με μόλις 19 αγωνιστικές ημέρες στα πόδια του. Στο Παρίσι-Νίκαια πήρε τη 10η θέση στη γενική, σε έναν αγώνα όπου “μάθαινε” ακόμα τους συναθλητές του, ενώ στη Χώρα των Βάσκων κέρδισε το χρονόμετρο και ήταν πρωτοπόρος της γενικής μέχρι την εγκατάλειψή του.

Στο Dauphiné έδειξε πάντως ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση, με μια 3η θέση στο χρονόμετρο, δυο νίκες σε διαδοχικά ετάπ βουνών (6ο & 7ο) και τη γενική, παρά το γεγονός ότι υπέφερε την τελευταία μέρα από την επίθεση του Τζόργκενσον. Η Bora τον έχει πλαισιώσει με ό,τι καλύτερο διαθέτει στο ρόστερ της, με μεγαλύτερα ονόματα τους Αλεξάντρ Βλάσοφ και Τζάι Χίντλεϊ, τους σημαντικότερους βοηθούς που θα έχει στα βουνά. Θα τα πάει καλά στα δυο χρονόμετρα, όμως απουσιάζουν οι μικροί εκρηκτικοί ανηφορικοί τερματισμοί που του ταιριάζουν. Παρόλα αυτά, είναι έμπειρος, ψύχραιμος και μαχητής, αν προσέξει την “αχίλλειο πτέρνα του”, δηλαδή τις πτώσεις, είναι από τα φαβορί για να ανέβει στο βάθρο της Νίκαιας. Θα είναι δύσκολο να το κάνει στο ψηλότερο σκαλί, αλλά σε καμία περίπτωση ακατόρθωτο. Το σίγουρο είναι ότι φτάνει στο Tour σε καλύτερη κατάσταση και από τον Βίνγκεγκορντ και από τον Έβενπουλ.

– ΡΕΜΚΟ ΕΒΕΝΠΟΥΛ (SOUDAL QUICKSTEP): Κλείνουμε την παρουσίαση των φαβορί με τον τέταρτο της παρέας, τον 24χρονο Βέλγο που θα τρέξει για πρώτη φορά στην καριέρα του τον Γύρο Γαλλίας. Ο Ρέμκο μπαίνει σε αυτή την τετράδα, κυρίως επειδή αποτελεί μέλος των “fantastic four”, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους φίλαθλους και τα μίντια, όχι όμως τόσο για τις επιδόσεις του στους μεγάλους γύρους. Αποτελεί το άλλο μεγάλο ερωτηματικό, μαζί με τον Βίνγκεγκορντ, για τελείως διαφορετικούς λόγους από τον Δανό. Ταλαιπωρήθηκε από την πτώση στη Χώρα των Βάσκων (σπασμένη κλείδα και ωμοπλάτη), επανήλθε – όπως και ο Ρόγκλιτς – στο Dauphiné, έκανε ένα καταπληκτικό χρονόμετρο (1ος), αλλά για μια ακόμη φορά προβλημάτισε στις μεγάλες ανηφόρες, που μέχρι σήμερα στην καριέρα του, δείχνουν να είναι ένα αξεπέραστο εμπόδιο. Έχασε χρόνο και στα τρία ετάπ βουνών, τερματίζοντας τον αγώνα στην 7η θέση της γενικής.

Ξεκίνησε τη σεζόν αρκετά καλά, με τη γενική στο Αλγκάρβε (συν 1 ετάπ) και τη 2η θέση στο Παρίσι-Νίκαια (συν τις φανέλες των πόντων, των βουνών και 1 ετάπ), αλλά υποχρεώθηκε και αυτός να αλλάξει τελείως τον προγραμματισμό του στη συνέχεια. Θα έχει μαζί του μια καλή ομάδα, με σημαντικότερο βοηθό στα βουνά τον Μίκελ Λάντα, όμως οι συναθλητές του θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν τους ρυθμούς των άλλων τριών ομάδων στα ανηφορικά ετάπ. Υπέρ του τα δυο χρονόμετρα, μειονέκτημα τα πολλά και μεγάλα βουνά, αλλά και η απειρία του στον συγκεκριμένο αγώνα. Δεν είναι καθόλου απίθανο, αν χάσει χρόνο, να αντιγράψει το σενάριο της περσινής Vuelta, όπου άλλαξε “τσιπάκι” και κέρδισε 3 ετάπ μαζί με τη φανέλα των βουνών, προσφέροντας απλόχερα θέαμα με συνεχόμενες επιθέσεις και ξεκολλήματα.

5. Οι διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής”

– UAE TEAM EMIRATES: Όσο περίεργο και αν φαίνεται, ξεκινάμε τους διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής” ή αν προτιμάτε, τα αουτσάιντερ, από την ομάδα του Ταντέι Πογκάτσαρ. Και αυτό, επειδή στη σύνθεση των Εμιράτων, υπάρχουν τρεις αθλητές, που ο καθένας τους θα μπορούσε να είναι αρχηγός στα δυο τρίτα των υπόλοιπων ομάδων, κάτι που σημαίνει ότι στην περίπτωση που κάποιο απρόοπτο (πτώση, ασθένεια, κρίση κλπ) θέσει τον Σλοβένο εκτός μάχης, τότε η UAE θα έχει όχι μια, αλλά τρεις εναλλακτικές λύσεις για τη γενική. Πρώτος ο Άνταμ Γέιτς, τρίτος στο περσινό Tour, που ξεκίνησε δυνατά τη φετινή σεζόν (1ος στον Γύρο του Ομάν συν 1 ετάπ), όμως η διάσειση που αποκόμισε στον γύρο των ΗΑΕ, τον άφησε ενάμισι μήνα εκτός αγωνιστικής δραστηριότητας. Επανήλθε στον Γύρο του Abruzzo (4ος στη γενική), συνέχισε στον Γύρο της Ρομανδίας (13ος) και ολοκλήρωσε την προετοιμασία του με εντυπωσιακό τρόπο στην Ελβετία, όπου πήρε γενική, πόντους, βουνά και 2 ετάπ!

Συνεχίζουμε με τον Ζοάο Αλμέιντα, που ήρθε 11ος στο Παρίσι-Νίκαια, 9ος στον Γύρο της Καταλονίας, πέρασε “απαρατήρητος” στις κλασικές των Αρδενών και έτρεξε και αυτός στην Ελβετία, όπου επίσης εντυπωσίασε με 2 κερδισμένα ετάπ και τη 2η θέση της γενικής. Ο Πορτογάλος τρέχει για πρώτη φορά στην καριέρα του τον Γύρο Γαλλίας, όμως είναι αξιοσημείωτο ότι στους πέντε μεγάλους γύρους που έχει ολοκληρώσει, είχε πάντοτε μονοψήφια πλασαρίσματα, με καλύτερο την 3η θέση στο περσινό Giro. Και ο τρίτος της παρέας είναι ο Χουάν Αγιούσο, που είχε εξαιρετική παρουσία μέχρι τώρα στη φετινή σεζόν. Ο 21χρονος Ισπανός ήρθε 2ος στο Tirreno-Adriatico (λευκή φανέλα συν 1 ετάπ), πίσω μόνο από τον Βίνγκεγκορντ, πήρε τη γενική (και τη λευκή φανέλα) στον Γύρο της Χώρας των Βάσκων, ήταν 5ος στη Ρομανδία και εγκατέλειψε στο Dauphiné μετά τη μαζική πτώση του 5ου ετάπ (ευτυχώς χωρίς να έχει χτυπήσει σοβαρά) για να προστατευθεί ενόψει του Tour.

– INEOS GRENADIERS: Περνάμε στην Ineos, μια αρκετά δυνατή ομάδα, αλλά – για μια ακόμη χρονιά – χωρίς τον αρχηγό που θα μπορούσε να διεκδικήσει πειστικά την κίτρινη φανέλα. Οι Βρετανοί – που την περασμένη δεκαετία μονοπώλησαν τον Γύρο Γαλλίας με επτά νίκες από τέσσερις διαφορετικούς αθλητές – συμπλήρωσαν πέρυσι δυο συνεχόμενες χρονιές χωρίς να κερδίσουν κάποιο μεγάλο γύρο. Η σημαντικότερη ελπίδα τους για ένα καλό πλασάρισμα είναι ο Κάρλος Ροντρίγκεθ, που έχει φέρει πολύ καλά αποτελέσματα μέσα στη σεζόν. Ο 23χρονος Ισπανός ξεκίνησε με μέτριες εμφανίσεις τόσο στο Gran Camiño (31ος), όσο και στο Παρίσι-Νίκαια (28ος), όμως από εκεί και μετά ήρθε 2ος στη Χώρα των Βάσκων (συν 1 ετάπ), 1ος στη Ρομανδία και 4ος στο Dauphiné, όπου κέρδισε και το τελευταίο ετάπ. Μετά από απουσία ενός χρόνου, επιστρέφει στο Tour ο Γκέρεντ Τόμας, που στο παρελθόν έχει ανέβει και στα τρία σκαλοπάτια του βάθρου στα Ηλύσια Πεδία (1ος το 2018, 2ος το 2019 & 3ος το 2022).

Με δυο εντυπωσιακές παρουσίες στο Giro (2ος πέρυσι και 3ος φέτος), ο Ουαλός θα τρέξει για μόλις δεύτερη φορά στην καριέρα του το μεγάλο “double” (το είχε κάνει και το 2017, αλλά είχε εγκαταλείψει τόσο στην Ιταλία όσο και στη Γαλλία), έχοντας περισσότερο σαν στόχο τη νίκη σε κάποιο ετάπ, παρά τη γενική. Η εμπειρία του και η αξία του όμως είναι τέτοιες, που ένα καλό μονοψήφιο πλασάρισμα στη γενική δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση. Απομένει να δούμε πόσο θα “βαρύνουν” στην προσπάθειά του τα 38 του χρόνια και τα 3.300 χλμ του Giro. Από εκεί και μετά, υπάρχει ο Τομ Πίντκοκ, νικητής φέτος του Amstel Gold Race, που όμως ακόμα δεν έχει καταλήξει ούτε ο ίδιος αν μπορεί να γίνει αθλητής μεγάλων γύρων (13ος πέρυσι στο Tour) και ο Έγαν Μπερνάλ που συνεχώς βελτιώνεται. Μπορεί να μην έχει νίκη φέτος, αλλά όλα του τα πλασαρίσματα ήταν μέσα στην πρώτη δεκάδα και ανέβηκε δυο φορές σε βάθρο: 5ος στην Κολομβία, 3ος στο Gran Camiño, 7ος στο Παρίσι-Νίκαια, 3ος στην Καταλονία, 10ος στη Ρομανδία και 4ος στην Ελβετία.

– RED BULL BORA HANSGROHE: Προφανώς, ό,τι ισχύει για τα Εμιράτα (UAE), ισχύει και για την Bora. Στην περίπτωση που ο Ρόγκλιτς τεθεί για οποιοδήποτε λόγο εκτός μάχης στη γενική, η ομάδα θα έχει δυο εναλλακτικές λύσεις. Η μια είναι ο Τζάι Χίντλεϊ, νικητής του Giro το 2022 και 7ος στο περσινό Tour. Ο 28χρονος Αυστραλός είχε πάντως μια “περίεργη” σεζόν μέχρι στιγμής, αφού ξεκίνησε με αρκετά καλά αποτελέσματα (5ος στη Βαλένθια και 3ος στο Tirreno-Adriatico), αλλά στη συνέχεια παρουσίασε μια πτώση στην απόδοσή του (12ος στη Χώρα των Βάσκων, 28ος στη Ρομανδία και 20ος στο Dauphiné). Η άλλη είναι ο Αλεξάντρ Βλάσοφ, που έχει παρουσιαστεί πολύ πιο σταθερός φέτος. Ο Ρώσος (5ος στο Tour το 2022 και 7ος στη Vuelta πέρυσι) ήταν 3ος στη Βαλένθια, 5ος στο Παρίσι-Νίκαια (συν 1 ετάπ), 4ος στην Καταλονία, 2ος στη Ρομανδία και 6ος στο Dauphiné, όπου υπήρξε πολύτιμος βοηθός του Ρόγκλιτς.

– ΡΙΤΣΙ ΚΑΡΑΠΑΣ (EF EDUCATION EASYPOST): Συνεχίζουμε με τον αρχηγό της EF, τον αθλητή από το Εκουαδόρ και χρυσό Ολυμπιονίκη πριν τρία χρόνια στο Τόκιο, στο αγώνισμα της αντοχής. Ο Καραπάς επιστρέφει στη Γαλλία έναν χρόνο μετά την πτώση που είχε στο 1ο ετάπ και την πρόωρη εγκατάλειψή του. Από τότε δεν έχει τρέξει άλλο μεγάλο γύρο και φέτος φιλοδοξεί να παλέψει για ένα καλό πλασάρισμα μέσα στην πρώτη πεντάδα. Στα 31 του χρόνια, είναι έμπειρος (νικητής του Giro το 2019 και παρουσία στα βάθρα και των τριών μεγάλων γύρων), μαχητής, θα έχει μια καλή ομάδα γύρω του, αν και όχι 100% αφοσιωμένη σε αυτόν, αφού οι συναθλητές του θα ψάξουν νίκες μέσα από τα ξεκολλήματα. Μειονέκτημα τα δυο χρονόμετρα, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα ετάπ των βουνών. Φέτος ξεκίνησε με τον τίτλο του εθνικού πρωταθλητή στο χρονόμετρο (2ος στην αντοχή), ήταν 2ος στον Γύρο της Κολομβίας (συν 1 ετάπ), 11ος στο Gran Camiño και 7ος στη Ρομανδία (συν 1 ετάπ), αλλά εγκατέλειψε στο Tirreno-Adriatico και στον Γύρο της Ελβετίας.

– ΕΝΡΙΚ ΜΑΣ (MOVISTAR): Ο έτερος άτυχος του περσινού Γύρου Γαλλίας, που επίσης είχε πτώση και εγκατέλειψε στο 1ο ετάπ (είχε εγκαταλείψει και το 2022 λόγω covid), επιστρέφει φέτος σε μια προσπάθεια να επαναλάβει – ή και να βελτιώσει – τα δυο καλύτερα πλασαρίσματα που είχε μέχρι τώρα στην καριέρα του στο Tour (5ος το 2020 & 6ος το 2021). Στα 29 του χρόνια πλέον, ο Ισπανός φέτος μπορεί να μην έχει εντυπωσιάσει (δεν έχει νίκη μέσα στο 2024), όμως παρουσιάζεται σταθερός στα αποτελέσματά του. Ήταν 12ος στο Tirreno-Adriatico, 5ος στην Καταλονία, 6ος στη Ρομανδία και 7ος στην Ελβετία. Γύρω του έχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ομάδα, στην οποία ξεχωρίζουν ο Φόρμολο, ο Μίλμπεργκερ, ο Καβανιά, ο Αρανμπούρου και ο βετεράνος Ολιβέιρα. Και εδώ, μεγάλο μειονέκτημα αποτελούν τα δυο χρονόμετρα, οπότε τα βουνά είναι το “υποχρεωτικό” τερέν στο οποίο θα πρέπει να επιτεθεί ο Μας.

– ΣΑΪΜΟΝ ΓΕΪΤΣ (JAYCO ALULA): Ο δίδυμος αδερφός του Άνταμ, επιστρέφει στον Γύρο Γαλλίας μετά το καλύτερο πλασάρισμα της καριέρας του στον συγκεκριμένο αγώνα, την 4η θέση που κατέκτησε πέρυσι. Φέτος ξεκίνησε πολύ νωρίς τη σεζόν, με την 7η θέση στο Tour Down Under και την 1η στο AlUla Tour (συν 1 ετάπ). Στη συνέχεια “εξαφανίστηκε” στην Καταλονία (57ος), αλλά επανήλθε στη Ρομανδία (11ος). Δεν έτρεξε ούτε στο Dauphiné ούτε στην Ελβετία. Η ομάδα διαθέτει έμπειρους και ικανούς ποδηλάτες, όμως θα σπαταλήσει δυνάμεις και στα επίπεδα ετάπ λόγω του Χρούνεβεχεν στα μαζικά σπριντ. Ο Σάιμον Γέιτς έχει σε γενικές γραμμές ένα αξιοπρεπές χρονόμετρο, όμως και αυτός θα πρέπει να δώσει μάχες στα βουνά, αν θέλει να τερματίσει ψηλά στη γενική.

Αυτά και με τους διεκδικητές της “δεύτερης γραμμής”. Από εκεί και μετά, θα περιμένουμε να δούμε με ενδιαφέρον: τον 6ο πέρυσι Πέγιο Μπιλμπάο, αλλά και τον Σαντιάγο Μπουϊτράγο από την Bahrain Victorious, τον 8ο πέρυσι Φέλιξ Γκαλ (Decathlon AG2R), τους δυο Γάλλους, τον Νταβίντ Γκοντί της Groupama FDJ (9ο πέρυσι και “απαλλαγμένο” πλέον από τον Τιμπό Πινό) και τον Γκιγιόμ Μαρτάν της Cofidis (10ο πέρυσι), ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο και τον Ντέρεκ Τζι (Israel Premier Tech), που εντυπωσίασε στο Dauphiné (3ος στη γενική συν 1 ετάπ).

6. Μαρκ Κάβεντις, κυνηγώντας το 35ο “θαύμα”

Πέρα από τη μάχη της γενικής, που όπως είναι φυσικό, θα έχει στραμμένα πάνω της όλα τα βλέμματα, υπάρχει μια ακόμα μάχη που θα βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κάθε φορά που στον αγώνα θα έχουμε επίπεδο ετάπ. Αναφέρομαι φυσικά στην προσπάθεια του Μαρκ Κάβεντις να κατακτήσει μια ακόμη νίκη, την 35η στην καριέρα του στον Γύρο Γαλλίας, για να ξεπεράσει έτσι τον θρύλο Έντι Μερξ (ισοβαθμούν στην κορυφή με 34 νίκες έκαστος) και να μείνει μόνος πρώτος στη λίστα των αθλητών με τα περισσότερα κερδισμένα ετάπ στην ιστορία του Tour. Ο Βρετανός είχε ανακοινώσει πέρυσι στη διάρκεια του Giro ότι το 2023 θα ήταν η τελευταία του σεζόν. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στη Γαλλία, τερμάτισε 2ος στο 7ο ετάπ, αλλά την επόμενη μέρα, μετά από πτώση, υποχρεώθηκε σε εγκατάλειψη με σπασμένη κλείδα. Στη συνέχεια άλλαξε την απόφασή του και ανακοίνωσε ότι θα συνέχιζε για έναν ακόμη χρόνο.

Η Astana φρόντισε να τον “θωρακίσει”, δημιουργώντας ένα αξιόπιστο τρένο με τους Λουτσένκο, Φεντόροφ, Μπαλερίνι, Μπολ και Μορκόφ, όμως προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, παίρνοντας και τον υπεύθυνο για την “αναγέννηση” του Καβ πριν τρία χρόνια, τον Βασίλη Αναστόπουλο, στη θέση του αρχιπροπονητή της ομάδας. Οι δυο τους έχουν ξεκινήσει την προετοιμασία εδώ και μήνες, πριν λίγο καιρό ο κορυφαίος σπρίντερ όλων των εποχών πέρασε τρεις εβδομάδες στην Αθήνα, στη συνέχεια άλλες τρεις στο υψόμετρο της Σιέρα Νεβάδα και μια ακόμη τελευταία εβδομάδα στην Αθήνα, πριν ταξιδέψουν μαζί στη Φλωρεντία. Απέναντί του, ο Βρετανός θα βρει την “αφρόκρεμα” της ταχύτητας (Φίλιπσεν, Πέντερσεν, Γιάκομπσεν, Χρούνεβεχεν, Άκερμαν, Ντεμάρ, Κοκάρ, Γκιρμάι κλπ), η πρόκληση είναι τεράστια, τα 39 χρόνια απαγορευτικά για οποιονδήποτε σπρίντερ σε αυτό το επίπεδο, όμως αν κάποιος μπορεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να πετύχει το “θαύμα” (γιατί τέτοιο θα είναι αν το καταφέρει), αυτός είναι ο Μαρκ Κάβεντις!

7. Αποτελέσματα Tour de France 2023

– ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (κίτρινη φανέλα)

01. Γιόνας Βίνγκεγκoρντ (Jumbo Visma) 82:05:42″
02. Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE) +7:29″
03. Άνταμ Γέιτς (UAE) +10:56″
04. Σάιμον Γέιτς (Jayco AlUla) +12:23″
05. Κάρλος Ροντρίγκεθ (Ineos Grenadiers) +13:17″
06. Πέγιο Μπιλμπάο (Bahrain Victorious) +13:27″
07. Τζάι Χίντλεϊ (Bora Hansgrohe) +14:44″
08. Φέλιξ Γκαλ (AG2R Citroën) +16:09″
09. Νταβίντ Γκοντί (Groupama FDJ) +23:08″
10. Γκιγιόμ Μαρτάν (Cofidis) +26:30″

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (πράσινη φανέλα): Γιάσπερ Φίλιπσεν (Alpecin Deceuninck)
– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (πουά φανέλα): Τζούλιο Τσικόνε (Lidl Trek)
– ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΝΕΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ (λευκή φανέλα): Ταντέι Πογκάτσαρ (UAE)
– ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ: Jumbo Visma

8. Οι 22 ομάδες του φετινού Γύρου Γαλλίας

Η οργανωτική επιτροπή του Γύρου Γαλλίας έχει προσκαλέσει 22 ομάδες για να συμμετάσχουν στον φετινό αγώνα. Θα είναι παρούσες οι 18 επαγγελματικές ομάδες της πρώτης κατηγορίας (UCI World Teams), καθώς και οι δυο κορυφαίες UCI ProTeams της περασμένης σεζόν, δηλαδή η Lotto Dstny και η Israel Premier Tech. Την 22άδα συμπληρώνουν δυο ακόμα UCI ProTeams, που πήραν wild cards από τη διοργάνωση, η TotalEnergies και η Uno-X Mobility.

Η κάθε ομάδα αποτελείται από 8 αθλητές, άρα στην εκκίνηση του αγώνα θα βρεθούν 176 ποδηλάτες. Τη μερίδα του λέοντος στις συμμετοχές έχει η Γαλλία με πέντε ομάδες, ακολουθεί το Βέλγιο με τέσσερις και αμέσως μετά οι ΗΠΑ και η Ολλανδία με δυο ομάδες η καθεμία. Τέλος, η Γερμανία, το Καζακστάν, η Αυστραλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ισπανία, το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ και η Νορβηγία έχουν μονή εκπροσώπηση. Αναλυτικά οι 22 ομάδες:

01. Alpecin Deceuninck (Βέλγιο)
02. Arkéa B&B Hotels (Γαλλία)
03. Astana Qazaqstan (Καζακστάν)
04. Bahrain Victorious (Μπαχρέιν)
05. Cofidis (Γαλλία)
06. Decathlon Ag2r La Mondiale (Γαλλία)
07. DSM Firmenich PostNL (Ολλανδία)
08. EF Education Easypost (ΗΠΑ)
09. Groupama FDJ (Γαλλία)
10. Ineos Grenadiers (Μεγάλη Βρετανία)
11. Intermarché Wanty (Βέλγιο)
12. Jayco AlUla (Αυστραλία)
13. Lidl Trek (ΗΠΑ)
14. Movistar (Ισπανία)
15. Red Bull Bora Hansgrohe (Γερμανία)
16. Soudal Quickstep (Βέλγιο)
17. Visma Lease a Bike (Ολλανδία)
18. UAE (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
—————————————————
19. Lotto Dstny (Βέλγιο)
20. Israel Premier Tech (Ισραήλ)
21. TotalEnergies (Γαλλία)
22. Uno–X (Νορβηγία)

9. Οι τέσσερις φανέλες και η σημασία τους

Στον Γύρο Γαλλίας, εκτός από τη γενική κατάταξη, υπάρχουν και άλλες κατατάξεις, είτε με χρόνο, είτε με πόντους. Ο αθλητής που προηγείται κάθε μέρα σε κάθε μια από αυτές, φοράει μια χαρακτηριστική φανέλα για να ξεχωρίζει. Την κίτρινη ο πρωτοπόρος της γενικής, την πράσινη ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των πόντων, την πουά ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία των βουνών και τη λευκή ο καλύτερος νέος αθλητής. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτές τις τέσσερις κατηγορίες, μαζί με δυο άλλες, μικρότερης σημασίας.

– ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ (ΚΙΤΡΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται φυσικά για τη σημαντικότερη κατάταξη στον αγώνα. Στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη γενική κατάταξη. Από εκεί και μετά προστίθεται σε κάθε αθλητή ο χρόνος του ετάπ κάθε ημέρας και βγαίνει η ανάλογη προσωρινή γενική κατάταξη. Ο αθλητής που βρίσκεται στην πρώτη θέση, φοράει στη διάρκεια του αγώνα την κίτρινη φανέλα για να μπορούν να τον ξεχωρίζουν οι υπόλοιποι, αλλά και οι θεατές. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο μεγάλος νικητής.

Η φανέλα είναι κίτρινη γιατί οι σελίδες του αθλητικού γαλλικού περιοδικού “L’Auto” (προγόνου της “L’Equipe”), ο διευθυντής του οποίου, Ανρί Ντεγκράνζ, είχε την ιδέα για την διοργάνωση του πρώτου Tour de France το 1903, ήταν επίσης κίτρινου χρώματος. Η κίτρινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1919, το 2019 γιόρτασε τα 100 χρόνια της και το ρεκόρ κατακτήσεων μοιράζονται τέσσερις ποδηλάτες με 5 νίκες ο καθένας στο ενεργητικό του. Πρόκειται για τον Γάλλο Ζακ Ανκετίλ (1957, 1961, 1962, 1963 & 1964), τον Βέλγο Έντι Μερξ (1969, 1970, 1971, 1972 & 1974), τον Γάλλο Μπερνάρ Ινό (1978, 1979, 1981, 1982 & 1985) και τον Ισπανό Μιγκέλ Ιντουράιν (1991, 1992, 1993, 1994 & 1995).

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Αυτή η βαθμολογία έχει να κάνει με τους πόντους που κερδίζουν οι αθλητές στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας (ένα σε κάθε ετάπ) και στον τερματισμό. Οι διοργανωτές άλλαξαν από το 2015 τους βαθμούς, δίνοντας μεγαλύτερο πλεονέκτημα στους νικητές των επίπεδων ετάπ και αφαιρώντας το παράλληλα από τους αθλητές που διακρίνονται σε τερέν μέσης δυσκολίας. Στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας βαθμολογούνται οι 15 πρώτοι (20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί αντίστοιχα). Στον τερματισμό βαθμολογούνται επίσης οι 15 πρώτοι, αλλά τα 21 ετάπ είναι χωρισμένα σε 6 κατηγορίες, οι οποίες δίνουν διαφορετική βαθμολογία. Έτσι, στα ατομικά χρονόμετρα (7 & 21) και στα “πολύ δύσκολα” ετάπ (4, 14, 15, 19 & 20), η βαθμολογία είναι ίδια με εκείνη των ενδιάμεσων σπριντ ευθείας, δηλαδή 20, 17, 15, 13, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 & 1 βαθμοί.

Στα ετάπ “μέσης δυσκολίας” (1, 11, 17 & 18) οι 15 πρώτοι βαθμολογούνται ως εξής: 30, 25, 22, 19, 17, 15, 13, 11, 9, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Τέλος, στα ετάπ “χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία” (2, 3, 5, 6, 8, 9, 10, 12, 13 & 16) οι βαθμοί στους 15 πρώτους έχουν ως εξής: 50, 30, 20, 18, 16, 14, 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3 & 2. Οι διοργανωτές, όπως παρατηρούμε στην κατηγορία των επίπεδων ετάπ, πριμοδοτούν με 50 βαθμούς τη νίκη, πράγμα που σημαίνει ότι προτιμούν να πάρει την πράσινη φανέλα ένας αθλητής που θα κερδίσει για παράδειγμα τρία ή τέσσερα σπριντ (όπως πέρυσι ο Φίλιπσεν ή το 2021 ο Κάβεντις), παρά ένας άλλος που θα παίρνει υψηλά πλασαρίσματα σε όλο τον αγώνα, όπως ήταν για πολλά χρόνια η περίπτωση του Σάγκαν (και του Βαν Άερτ το 2022). Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του Γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία. Η πράσινη φανέλα πρωτοφορέθηκε στον Γύρο του 1953 και το ρεκόρ με 7 κερδισμένες βαθμολογίες πόντων ανήκει στον Σλοβάκο Πέτερ Σάγκαν (2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018 & 2019).

– ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΒΟΥΝΩΝ (ΠΟΥΑ ΦΑΝΕΛΑ)

Για να βγει ο “βασιλιάς των βουνών” υπολογίζονται οι πόντοι που δίνονται στους ποδηλάτες μόλις περάσουν την κορυφή ενός βουνού, το λεγόμενο σπριντ ανάβασης. Οι πόντοι ποικίλλουν ανάλογα με τη δυσκολία της ανηφόρας. Έτσι τα βουνά στο Tour de France χωρίζονται σε πέντε κατηγορίες. Αρχίζοντας από τα πιο εύκολα και αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας, έχουμε τα βουνά της τέταρτης κατηγορίας, αυτά της τρίτης, της δεύτερης, της πρώτης και τέλος τα εκτός κατηγορίας. Στον φετινό Γύρο Γαλλίας υπάρχουν συνολικά 67 σπριντ ανάβασης, τα οποία μοιράζονται ως εξής: 6 ανηφόρες HC (εκτός κατηγορίας), 10 ανηφόρες 1ης κατηγορίας, 11 ανηφόρες 2ης κατηγορίας, 19 ανηφόρες 3ης κατηγορίας και 21 ανηφόρες 4ης κατηγορίας. Στα σπριντ ανάβασης εκτός κατηγορίας (HC) βαθμολογούνται οι 8 πρώτοι αθλητές (20, 15, 12, 10, 8, 6, 4 & 2). Στα σπριντ ανάβασης πρώτης κατηγορίας βαθμολογούνται οι 6 πρώτοι (10, 8, 6, 4, 2, & 1).

Σε αυτά της δεύτερης κατηγορίας οι 4 πρώτοι (5, 3, 2 & 1), της τρίτης κατηγορίας οι 2 πρώτοι (2 & 1), ενώ σε αυτά της τέταρτης κατηγορίας μόνο ο πρώτος (1). Από το 2022 καταργήθηκε ο διπλασιασμός των πόντων στα εκτός κατηγορίας σπριντ ανάβασης, κάτι που έκανε πιο δίκαιη τη μάχη για την πουά φανέλα, ειδικά για αθλητές που δεν παλεύουν για τη γενική. Φέτος θα έχουμε διπλασιασμό μόνο στο Σιμ ντε λα Μπονέτ (HC ανηφόρα στο 19ο ετάπ), επειδή πρόκειται για το υψηλότερο σημείο από το οποίο θα περάσει το φετινό Tour (2.802 μ.). Θα υπάρχουν όμως ξανά, όπως και πέρυσι, τα μπόνους δευτερόλεπτα (8″, 5″ & 2″) σε επιλεγμένα σπριντ ανάβασης (στα ετάπ 2, 4, 11 & 17). Και εδώ, όποιος αθλητής στο τέλος του Tour έχει τους περισσότερους πόντους, κερδίζει το “maillot a pois rouges” και αναδεικνύεται ως ο κορυφαίος ανηφορίστας της διοργάνωσης. Η πουά φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 και ο Γάλλος Ρισάρ Βιράνκ κατέχει το ρεκόρ στη συγκεκριμένη βαθμολογία με επτά νίκες (1994, 1995, 1996, 1997, 1999, 2003 & 2004).

– ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΑΘΛΗΤΗ (ΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ)

Πρόκειται για τη γενική κατάταξη που λαμβάνει υπόψη της μόνο τους χρόνους από όσους ποδηλάτες είναι κάτω των 25 ετών την 1η Ιανουαρίου της χρονιάς που διεξάγεται ο Γύρος (δηλαδή γεννημένοι μετά την 1η Ιανουαρίου του 1999). Όπως και στην κατάταξη της κίτρινης φανέλας, έτσι και εδώ, στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη κατάταξη, με τον καλύτερο νέο αθλητή, αυτόν δηλαδή που έχει τον μικρότερο χρόνο, να φοράει τη λευκή φανέλα. Την τελευταία μέρα του Γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 21 ετάπ, είναι ο νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Η λευκή φανέλα πρωτοφορέθηκε το 1975 (εκτός από τις διοργανώσεις 1989-1999). Ο Ταντέι Πογκάτσαρ είναι από πέρυσι ο απόλυτος ρέκορντμαν της συγκεκριμένης κατηγορίας, έχοντας κερδίσει τη λευκή φανέλα τέσσερις φορές (τέσσερις συνεχόμενες χρονιές, 2020-2023). Στη δεύτερη θέση, με τρεις λευκές φανέλες ο καθένας στην κατοχή του, ακολουθούν δυο ποδηλάτες, ο Γερμανός Γιάν Ούλριχ (1996, 1997 & 1998) και ο Λουξεμβούργιος Άντι Σλεκ (2008, 2009 & 2010). Στο παρελθόν την έχουν κερδίσει μεγάλα ονόματα στο ξεκίνημα της καριέρας τους, όπως ο Λοράν Φινιόν (Γαλλία, 1983), ο Γκρεγκ Λεμόντ (ΗΠΑ, 1984) και ο Μάρκο Παντάνι (Ιταλία, 1994 & 1995). Στα τελευταία χρόνια την έχουν κερδίσει ο Αλμπέρτο Κονταδόρ (2007), ο Νάιρο Κιντάνα (2013 & 2015), ο Τιμπό Πινό (2014), τα αδέρφια Γέιτς (ο Άνταμ το 2016 και ο Σάιμον το 2017) και ο Έγαν Μπερνάλ (2019).

Υπάρχουν ακόμα μια κατάταξη και μια κατηγορία μικρότερης σημασίας:

– Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ: Αυτή η κατάταξη βγαίνει προσθέτοντας κάθε μέρα τους χρόνους των τριών καλύτερων αθλητών κάθε ομάδας. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της καλύτερης ομάδας είναι οι αριθμοί των αθλητών της που είναι μαύροι πάνω σε κίτρινο φόντο και όχι σε λευκό όπως όλοι οι άλλοι. Επίσης, οι αθλητές της ομάδας που προηγείται στην ομαδική κατάταξη, μπορούν, αν θέλουν (είναι προαιρετικό), να φοράνε κράνη κίτρινου χρώματος.

– Ο ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ: Πρόκειται για τους ποδηλάτες που επιχειρούν να αποσπαστούν από το πελοτόν εξαπολύοντας επιθέσεις και διανύοντας δεκάδες δεκάδων χιλιομέτρων είτε μόνοι τους είτε σε μικρά γκρουπ. Ο πρώτος σε αυτή την κατηγορία δε φοράει κάποια ειδική φανέλα. Ξεχωρίζει όμως, επειδή το νούμερό του είναι μαύρο σε ασημένιο φόντο αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα που είναι μαύρα σε λευκό φόντο.

* Για μια ακόμη χρονιά, η τηλεοπτική κάλυψη του Γύρου Γαλλίας θα γίνει μέσω του Eurosport και του Eurosport Player, τα οποία με καθημερινές συνδέσεις θα σας προσφέρουν σε ζωντανή μετάδοση τις προσπάθειες των 176 ποδηλατών στα 21 ετάπ.