Ο Ολυμπιακός πολιόρκησε, το κάστρο δεν έπεσε

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχουν συμβόλαια βέβαιης επικράτησης, ακόμη κι αν το κυνηγήσεις, αν επιμείνεις, αν προσπαθήσεις να επιβάλλεις τον δικό σου νόμο. Η καλύτερη ομάδα δεν κερδίζει πάντα, κάτι που το είδαμε και στο “Καραϊσκάκης”.

Ο Ολυμπιακός γκέλαρε, ο Παναιτωλικός πήρε έναν βαθμό και η ζωή τους συνεχίζεται. Είναι από τα ματς που μπορείς να κάνεις ανάλυση, ανάλογα από ποια σκοπιά θες να το δεις. Οι πιο γκρινιάρηδες θα πουν “δεν υπάρχει δεκάρι” στηριζόμενοι άλλωστε και στο ότι πάντα ένα δεκάρι υπήρχε στο λιμάνι. Οι πιο ήρεμοι θα αντιπαραθέσουν πως “μόλις ρολάρει η ομάδα θα γίνουν όλα πιο γρήγορα και το γκολ θα έρχεται χωρίς να χρειαστεί να υπάρχει ένας δαντελένιος”.

Σε αυτό το ματς μπήκαν και οι τελευταίες κόκκινες μεταγραφές, που δεν έφεραν την… άνοιξη στο ματς, αλλά μας έδωσαν την ευκαιρία να καταλάβουμε τι θέλει να κάνει ο Μεντιλίμπαρ και πώς να τους αξιοποιήσει, όταν κι αυτοί βρουν τον ρυθμό τους.

Δεν είμαι φαν του “ακόμα είναι νωρίς”. Άπαξ και ξεκίνησαν τα επίσημα ματς όλα μετράνε. Όμως σίγουρα όλες μα όλες οι ομάδες, έχουν να εμφανίσουν κάτι καλύτερο από αυτό που δείχνουν τώρα. Υπομονή…

Δοκίμασαν αλλά…

Θα ήταν λίγο βαριά έκφραση να γράψω ότι στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός πέρασε και δεν ακούμπησε. Θα ‘ναι και άδικο. Οι Πειραιώτες απέναντι στην τριάδα του Πετράκη, που γινόταν πεντάδα, συν δυο χαφ κολλητά μπροστά από την αμυντική γραμμή, είχε φροντίσει να μειώσει οποιοδήποτε κάθετο παιχνίδι από τους γηπεδούχους. Πέρα από την απουσία μεγάλης φαντασίας στο χορτάρι, ακόμη και να σκέφτονταν κάτι έξυπνο ήταν δύσκολο να το πετύχουν οι κατακτητές του Conference.

Δεν είναι ότι δεν δοκίμασαν πράγματα. Όπως όμως παρατήρησαν όσοι είδαν το ματς, οι περισσότερες φάσεις, κατέληγαν στο να βγει κάποια σέντρα από τον Ροντινέι. Ήταν διαβασμένος ο Παναιτωλικός. Ντουμπλαρίσματα σε Μαρτίνς και Βέλντε, ένας πάντα κολλημένος στον Ελ Καμπί και μια κατάσταση φουλ άμυνας, που θα έσπαγε ή από στημένη μπάλα ή από… έμπνευση της στιγμής ή από λάθος αντιπάλου.

Όπως συνέβη γύρω στο 55′ με την ευκαιρία του Ελ Καμπί. Ναι, τα βρήκε μπαστούνια ο Ολυμπιακός αυτό είναι μια πραγματικότητα βάσει της εξέλιξης του αγώνα. Ακόμη και στα τελευταία λεπτά που η πίεση ήταν αφόρητη, οι φιλοξενούμενοι είχαν τρεξίματα, αλληλοκαλύψεις, τοποθετήσεις και αντοχές. Ο Μεντιλίμπαρ έκανε κάτι που δεν συνηθίζει, δείγμα του ότι δεν κωλώνει να αναστατώσει έναν αγώνα, αλλά δεν του έφερε το αποτέλεσμα που θα ήθελε!

Τι έκανε ο Βάσκος!

Τετραπλή αλλαγή λοιπόν στην μια ώρα αγώνα. Για φρεσκάδα. Για αναστάτωση του αντιπάλου, για άλλες καταστάσεις. Ο κόσμος αποθέωσε τον Γουίλιαν που πήγε στο πλάι, ο Ολιβέιρα μπήκε δίπλα στον Έσε και το σχήμα έγινε 4-4-2 με τον Γιάρεμτσουκ κοντά στον Ελ Καμπί. Είχε πάρει μια θηλιά ο Ολυμπιακός και την έσφιγγε όλο και περισσότερο , απέναντι σε ένα 5- 4-1 (στο τέλος ήταν 9-1-0 χωρίς υπερβολή) που άντεχε.

Χωρίς υπερβολή ο πιο απειλητικός παίκτης του Ολυμπιακού ήταν ο Ροντινέι και μοιραία καταλαβαίνετε πως αν τις περισσότερες φάσεις τις γεννάει το δεξί σου μπακ, τότε κάτι πρέπει να κάνεις, πέρα από το ότι ο αντίπαλος τα πάει καλά.

Ο Μεντιλίμπαρ έβγαλε τον Βραζιλιάνο στο τέλος -κουράστηκε κιόλας- βάζοντας τον Κοστίνια που αρκέστηκε στην προσπάθεια να βγάζει σέντρες, αφού την ποιότητα του αρχηγού του δεν την έχει. Η κυριαρχία των Πειραιωτών ήταν ολοκληρωτική, αλλά ο Παναιτωλικός έπαιρνε άριστα στην πιστότητα με την οποία κινούνταν στο χορτάρι οι ποδοσφαιριστές του.

Ακόμη και χώρους που είχαν να βγουν στο …ξέφωτο, δεν τους εκμεταλλεύονταν. Ήθελαν να διατηρήσουν το πλάνο και να πάρουν τον βαθμό. Κάτι που κατάφεραν…

Περί δημιουργίας!

Το κουβάλημα της μπάλας απέναντι σε… ταμπούρια, είναι πολύ σημαντικό. Ειδικά όταν υπάρχουν παίκτες μπροστά σου που δεν θα κάνουν εξυπνάδες (η ομάδα του Αγρινίου είχε τρομερή πειθαρχία), επιβάλλεται να έχεις αυτόν που θα κάνει και το παραπάνω. Ξεκαθάρισα πριν από εβδομάδες ότι αναφορά σε αυτούς που υπήρχαν δεν θα ξαναγίνει. Ο καθένας ήταν μια άλλη ιστορία.

Ο Μεντιλίμπαρ πρέπει να βρει έναν τέτοιο παίκτη από το οπλοστάσιο, γιατί τα πολύ καλά χαφ που έχει σε τρεξίματα δεν θα αρκούν πάντα και σε φαντασία. Ο Ολιβέιρα στο τέλος του ματς πήρε τέτοιες μπάλες για να προσπαθήσει να μοιράσει. Δεν κρίνεται όμως ο παίκτης, ήταν η πρώτη του συμμετοχή.

Αυτό που κρίνεται είναι η βαθμολογική ουσία. Ο Ολυμπιακός άφησε δυο βαθμούς μέσα στο σπίτι του. Κανείς δεν καταστράφηκε αρχές Σεπτεμβρίου, αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει σταδιακή καλυτέρευση και ανάδειξη της δουλειάς του προπονητικού κέντρου. Το πώς θα λειτουργήσει ένα σύνολο κόντρα σε πολύ κλειστές άμυνες, είναι το μάθημα που πήραν οι “ερυθρόλευκο” αυτή την Κυριακή…