Πρωθυπουργού της Παλαιστίνης από το 2019 έως το 2024
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Foreign Affairs
4 Ιουλίου 2024
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ένα σχολείο που καταστράφηκε από ισραηλινό χτύπημα στο Khan Younis, στη Λωρίδα της Γάζας, Ιούνιος 2024 – Hatem Khaled / Reuters
Μετά από οκτώ μήνες βίαιου πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα, οι ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους και άλλες κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις έχουν χορτάσει. Μαζί με την αντιμετώπιση ενός φρικτού επιπέδου θανάτων αμάχων – από τα μέσα Ιουνίου, ο ΟΗΕ ανακάλυψε ότι περισσότεροι από 37.000 έχουν σκοτωθεί και 78.000 τραυματίστηκαν στον πόλεμο – ο λαός της Γάζας στερείται τροφής και βασικής υγειονομικής περίθαλψης και λαμβάνει συνεχώς ξεριζώνεται, καθώς όλο και περισσότερο το περίβλημα της λωρίδας εξαφανίζεται. Τα πανεπιστήμια της Γάζας έχουν καταστραφεί και το εκπαιδευτικό της σύστημα έχει καταρρεύσει. Οι μεταδοτικές ασθένειες εξαπλώνονται με ταχείς ρυθμούς και η βρεφική θνησιμότητα έχει εκτοξευθεί στα ύψη. Πουθενά δεν είναι ασφαλές.
Σε μια προσπάθεια να τερματιστεί η βία, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ένα σχέδιο κατάπαυσης του πυρός και απελευθέρωσης ομήρων που, όπως είπε, έχει εκπονηθεί από μέλη του πολεμικού υπουργικού συμβουλίου του Ισραήλ και θα πρέπει να είναι αποδεκτό και από τις δύο πλευρές. Στις 10 Ιουνίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε το σχέδιο με ψήφους 14–0 με τ. Ωστόσο, παρά αυτή τη σπάνια διεθνή συναίνεση, ο πόλεμος συνεχίζεται. Η Χαμάς δήλωσε ότι χαιρετίζει το σχέδιο καταρχήν και ζήτησε κάποιες διευκρινίσεις προτού εγκρίνει πλήρως. Περισσότερο έκπληξη για πολλούς παρατηρητές είναι η αντίσταση της ίδιας της κυβέρνησης του Ισραήλ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν υποστηρίζει ότι οι όροι της είναι ισραηλινοί.
Στην πραγματικότητα, οι λόγοι για την άρνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου να τερματίσει τον πόλεμο είναι ξεκάθαροι: εάν ασπαζόταν την κατάπαυση του πυρός, ο δεξιός συνασπισμός του θα κατέρρεε και θα αντιμετώπιζε εκλογές που σχεδόν σίγουρα θα έχανε. Σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, πιθανότατα θα αναγκαζόταν επίσης να δικαστεί για κατηγορίες διαφθοράς. Επιπλέον, μια κατάπαυση του πυρός θα ανάγκαζε επίσης τον Νετανιάχου να αντιμετωπίσει αυτό που θα ακολουθήσει και τη δική του αποτυχία να παρουσιάσει ένα βιώσιμο σχέδιο για τη μεταπολεμική Γάζα και τον τρόπο διακυβέρνησης της όπως ζητήθηκε από την Ουάσιγκτον. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που το δικό του πολεμικό υπουργικό συμβούλιο έχει επανειλημμένα θέσει. Πράγματι, ήταν η απροθυμία του Νετανιάχου να διατυπώσει ένα τέτοιο σχέδιο που προκάλεσε τις παραιτήσεις, στις 9 Ιουνίου, δύο ηγετικών μελών του πολεμικού του υπουργικού συμβουλίου, του Μπένι Γκαντζ και του Γκάντι Άιζενκοτ , και τώρα έχει διαλύσει πλήρως το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο.
Η αποτυχία της ισραηλινής κυβέρνησης να σκεφτεί συνεκτικά για την επίλυση της παλαιστινιο-ισραηλινής σύγκρουσης έχει τεράστιο τίμημα—και όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους. Ήδη, το Ισραήλ έχει βρεθεί όλο και πιο απομονωμένο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στις δυτικές πρωτεύουσες και στην Ουάσιγκτον. Παρατείνοντας τα δεινά τόσων Παλαιστινίων, θέτει επίσης σε κίνδυνο τις σχέσεις της με τους Άραβες εταίρους. Εν τω μεταξύ, ο πόλεμος, ο οποίος έχει ήδη επεκταθεί στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ και στην Ερυθρά Θάλασσα, αποσταθεροποιεί την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Αυτό είναι ιδιαίτερα τραγικό, καθώς η πορεία προς την ειρήνη δεν είναι ούτε δύσκολη ούτε περίπλοκη στην κατανόηση. Στα πέντε χρόνια μου ως Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, έμαθα ότι αυτό που απαιτείται είναι θάρρος και συνέπεια, ειδικά από τη διεθνή κοινότητα. Μια διαρκής ειρήνη, που είναι απλώς το πρώτο βήμα οποιουδήποτε μεταπολεμικού σχεδίου για τη Γάζα, πρέπει να ανταποκρίνεται στις εθνικές φιλοδοξίες του παλαιστινιακού λαού. Οποιαδήποτε ρύθμιση διακυβέρνησης πρέπει να σχεδιάζεται και να καθοδηγείται από Παλαιστίνιους αντί να επιβάλλεται από έξω. Πρέπει να αντλήσει ισχυρή υποστήριξη από τις αραβικές χώρες και να λάβει διεθνή υποστήριξη. Και πρέπει να παρέχει μια ενοποιημένη παλαιστινιακή ηγεσία και μια πορεία προς το κράτος, ικανοποιώντας παράλληλα τις ανάγκες ασφαλείας τόσο των Παλαιστινίων όσο και των Ισραηλινών, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την περιφερειακή ειρήνη και ασφάλεια επίσης. Η εκπλήρωση αυτών των απαιτήσεων μπορεί να φαίνεται σαν μια τρομερή πρόκληση, αλλά υπάρχει ήδη ένα πρότυπο για το πώς μπορεί να γίνει: η μακροχρόνια Αραβική Πρωτοβουλία Ειρήνης, η οποία έχει επανειλημμένα επικυρωθεί από κυβερνήσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή, καθώς και από κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΣΑΟΥΔΙΚΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ
Αν και έχει αναφερθεί ελάχιστα τους τελευταίους μήνες, η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία προέκυψε από μια κρίση που ήταν από πολλές απόψεις παρόμοια με αυτήν που αντιμετωπίζει η Μέση Ανατολή σήμερα. Στις αρχές του 2002, η διαδικασία που δημιουργήθηκε από τις συμφωνίες του Όσλο το 1993 είχε καταρρεύσει και η περιοχή είχε βυθιστεί σε αναταραχή και βία. Η στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ στη δεύτερη Ιντιφάντα είχε οδηγήσει σε έντονες μάχες στη Δυτική Όχθη, με μεγάλους αριθμούς απωλειών από Παλαιστίνιους αμάχους, και οι ΗΠΑ προσπαθούσαν, ανεπιτυχώς, να εξασφαλίσουν κατάπαυση του πυρός. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί και περίπου 28.000 τραυματίστηκαν. εκατοντάδες Ισραηλινοί είχαν επίσης χάσει τη ζωή τους. Τραγικά, αντί να επιδιώκει τη συμφιλίωση με τους Παλαιστίνιους γείτονές του, το Ισραήλ άρχισε να χτίζει ένα διαχωριστικό τείχος στη Δυτική Όχθη, που βρίσκεται ως επί το πλείστον εντός του κατεχόμενου παλαιστινιακού εδάφους – ένα εμπόδιο που το Διεθνές Δικαστήριο, σε μια μεταγενέστερη απόφαση του 2004, βρήκε ότι αρνείται στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα για την αυτοδιάθεση και άλλα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Για να τερματιστεί η αυξανόμενη αιματοχυσία και να λυθούν, μια για πάντα, οι υποκείμενοι παράγοντες της σύγκρουσης, ο διάδοχος του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας Αμπντουλάχ πρότεινε μια τολμηρή λύση. Σύμφωνα με το πλαίσιο που παρουσίασε στη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου τον Μάρτιο του 2002, ο αραβικός κόσμος θα έκανε το εξαιρετικό βήμα αναγνώρισης του Ισραήλ εντός των συνόρων του του 1967 – μια πιθανότητα που μέχρι τώρα φαινόταν αδιανόητη – υπό τον όρο ότι το Ισραήλ θα τερματίσει την κατοχή των αραβικών εδαφών και θα αποδεχτεί την ίδρυση ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. «Μόνο μέσα στο πλαίσιο της πραγματικής ειρήνης μπορούν να ανθίσουν οι κανονικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων της περιοχής και να επιτρέψουν στην περιοχή να επιδιώξει την ανάπτυξη και όχι τον πόλεμο», δήλωσε ο διάδοχος.
Για την υλοποίηση αυτών των στόχων, το σχέδιο ζητούσε από το Ισραήλ να αποσύρει τον στρατό του στα σύνορα που υπήρχαν πριν από τον πόλεμο του Ιουνίου 1967. Ζήτησε επίσης η Ανατολική Ιερουσαλήμ να είναι η πρωτεύουσα του νέου παλαιστινιακού κράτους και οι δύο πλευρές να καταλήξουν σε μια «συμφωνημένη» διευθέτηση του παλαιστινιακού προσφυγικού ζητήματος βάσει της απόφασης 194 του ΟΗΕ. Σε αντάλλαγμα, το σχέδιο θα επέτρεπε την πλήρη ενσωμάτωση του Ισραήλ στην περιοχή και εξομάλυνση με τον αραβικό κόσμο και τέλος στην παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση. Για να εφαρμοστούν αυτά τα βήματα και να τεθούν οι βάσεις για ένα παλαιστινιακό κράτος, το σχέδιο απαιτούσε τη σύσταση ειδικής επιτροπής μερικών μελών του Αραβικού Συνδέσμου με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας, του ΟΗΕ και των ΗΠΑ.
Εν μέσω μιας τέτοιας εδραιωμένης σύγκρουσης, ορισμένοι υπέθεσαν ότι θα ήταν δύσκολο να λάβουν ευρεία υποστήριξη για το πλαίσιο της Σαουδικής Αραβίας. Ωστόσο, στη σύνοδο κορυφής της Βηρυτού, το σχέδιο εγκρίθηκε ομόφωνα από όλα τα μέλη του Αραβικού Συνδέσμου, συμπεριλαμβανομένων πολλών κρατών που δεν είχαν αναγνωρίσει ποτέ το Ισραήλ. Το 2003, το σχέδιο —γνωστό τώρα ως Αραβική Πρωτοβουλία Ειρήνης— αναγνωρίστηκε επίσης στον λεγόμενο οδικό χάρτη για την ειρήνη που υποβλήθηκε από κοινού από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία, τον ΟΗΕ και τις ΗΠΑ. Το API εγκρίθηκε εκ νέου στη σύνοδο κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου το 2007 στο Ριάντ και έχει κερδίσει επανειλημμένα την υποστήριξη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, ο οποίος περιλαμβάνει 57 αραβικά και μουσουλμανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν. Τον Δεκέμβριο του 2017, σε δήλωση που υπέγραψε ο Ιρανός Πρόεδρος Χασάν Ροχανί μεταξύ άλλων ηγετών, ο OIC επιβεβαίωσε την υποστήριξη για μια «λύση δύο κρατών» που ήταν «συνεπής . . . με την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία του 2002». Έτσι, προσέφερε την προοπτική τερματισμού της σύγκρουσης του Ισραήλ ακόμη και με ορισμένους από τους πιο εδραιωμένους ανταγωνιστές του.
Δυστυχώς, καμία από αυτές τις πολλές εγκρίσεις δεν οδήγησε στην υλοποίηση του σχεδίου. Πρώτον, το API δεν εξετάστηκε ποτέ σοβαρά από την ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία δεν δεχόταν καμία πίεση να την αποδεχτεί και η οποία ενθαρρύνθηκε να εκτρέψει τις ειρηνευτικές προτάσεις της από την έλλειψη δέσμευσης των ΗΠΑ. Σε μια προσπάθεια να προωθήσει το API, ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ζήτησε να δημοσιευτεί το πλήρες κείμενο του σχεδίου στη Haaretz , την ισραηλινή εφημερίδα, σε εβραϊκή μετάφραση, καθώς και στην Washington Post . Όταν ο Αμπάς το ανέφερε με υπερηφάνεια στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους , ο πρόεδρος αντέδρασε ψύχραιμα και πρότεινε στον Αμπάς να εξοικονομήσει τα χρήματά του.
Όμως, εν μέσω της τρέχουσας καταστροφής στη Γάζα -του πιο καταστροφικού πολέμου και για τις δύο πλευρές εδώ και δεκαετίες- τέτοιου είδους σύρσιμο δεν μπορεί πλέον να σταθεί εμπόδιο. Η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία παρέχει την πιο πολλά υποσχόμενη βάση για τον τερματισμό του πολέμου με ένα σχέδιο που μπορεί να υποστηριχθεί από όλες τις πλευρές. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι ΗΠΑ να αγκαλιάσουν το πλαίσιο API και να συνεργαστούν με άλλους εταίρους για να εξασφαλίσουν την εφαρμογή του. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω διεθνούς διάσκεψης σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία και τις σχετικές αραβικές χώρες. Εάν η Ουάσιγκτον εγκρίνει σθεναρά ένα τέτοιο σχέδιο με την ισχυρή υποστήριξη κορυφαίων αραβικών κρατών και διεθνών συμμάχων, θα είναι πολύ δύσκολο για το Ισραήλ να το απορρίψει χωρίς έλεγχο. Επιπλέον, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι απελπισμένη για μια σημαντική πρόοδο στην ομαλοποίηση της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, οι Σαουδάραβες αναζητούν ένα τέλος στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, οι Παλαιστίνιοι λαχταρούν την αυτοδιάθεση και οι Ισραηλινοί επιδιώκουν να αποκαταστήσουν την ασφάλειά τους με στην περιοχή, το API είναι ένα win-win για όλους.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΥΘΥΝΗ
Για να κατανοήσουμε πώς η προσέγγιση API θα μπορούσε να τερματίσει την τρέχουσα κρίση, είναι απαραίτητο να εξεταστούν οι προϋποθέσεις για αποτελεσματική διακυβέρνηση που θα επέτρεπε. Η παλαιστινιακή κυβέρνηση έχει παρεμποδιστεί από την επέκταση των ισραηλινών οικισμών και την απαλλοτρίωση γης. την υπονόμευση της δημοσιονομικής βιωσιμότητάς του· περιορισμοί στην κυκλοφορία των Παλαιστινίων και στην πρόσβαση στους φυσικούς πόρους και τις αγορές τους· καθημερινές στρατιωτικές εισβολές σε παλαιστινιακές πόλεις και προσφυγικούς καταυλισμούς· και την έλλειψη κυριαρχίας των Παλαιστινίων και την αποτροπή των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ να ψηφίσουν στις παλαιστινιακές βουλευτικές εκλογές, να κάνουν εκστρατεία ή να διεκδικήσουν αξιώματα.
Ωστόσο, με την πλήρη υποστήριξη του αραβικού κόσμου καθώς και την αναγνώριση της παλαιστινιακής κυριαρχίας από το Ισραήλ, η Παλαιστινιακή Αρχή θα μπορούσε να διαχειριστεί τις υποθέσεις του παλαιστινιακού λαού με δραματικά πιο αποτελεσματικό τρόπο. Θα είχε τον πλήρη έλεγχο και θα ήταν πλήρως υπόλογο σε ένα εκλεγμένο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο. Υποστηριζόμενο από την ομαλοποίηση μεταξύ του Ισραήλ και ολόκληρης της περιοχής, το πλαίσιο API θα προσφέρει επίσης εγγυήσεις ασφάλειας στο Ισραήλ μέσω μιας παρουσίας ασφάλειας τρίτου μέρους για μια συγκεκριμένη περίοδο. Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, με τη σειρά της, θα πρέπει να δεσμεύσει όλες τις παλαιστινιακές πολιτικές φατρίες για να αποδεχτούν το σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς και της Παλαιστινιακής Ισλαμικής Τζιχάντ.
Το κρίσιμο είναι ότι η μεταπολεμική διοίκηση της Γάζας και της Δυτικής Όχθης θα πρέπει να ενοποιηθούν. Πρέπει να υπάρχει μια ενιαία, χωρίς αποκλεισμούς παλαιστινιακή κυβέρνηση υπεύθυνη για όλα τα παλαιστινιακά εδάφη. Η Παλαιστινιακή Αρχή δεν θα αναλάβει την ευθύνη για τη Γάζα κατ’ εντολή της ισραηλινής κυβέρνησης. Αλλά θα το έκανε ως μέρος μιας συνολικής συμφωνίας που υποστηρίζεται από τη διεθνή κοινότητα και τις κύριες αραβικές χώρες. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η παλαιστινιακή ηγεσία θα πρέπει να διαβουλεύεται με όλους τους παλαιστίνιους ενδιαφερόμενους φορείς, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών οργανώσεων και των θεσμών της κοινωνίας των πολιτών, για να διασφαλίσει ότι οποιαδήποτε τέτοια κυβέρνηση είναι αποδεκτή από την ευρύτερη δυνατή εκλογική περιφέρεια.
Η πρώτη προτεραιότητα του σχεδίου πρέπει να είναι η παροχή ασφάλειας και η διασφάλιση της ειρήνης, έτσι ώστε οι Παλαιστίνιοι και οι διεθνείς δωρητές να μπορέσουν να ξεκινήσουν το επείγον έργο ανακούφισης και ανοικοδόμησης στη Γάζα. Οποιεσδήποτε νέες ρυθμίσεις ασφαλείας θα πρέπει να εφαρμοστούν με τη βοήθεια Αράβων και διεθνών εταίρων. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως πρωθυπουργού, υπήρχε ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ότι ο παλαιστινιακός τομέας ασφάλειας χρειαζόταν σοβαρές μεταρρυθμίσεις και αναδιάρθρωση. Ωστόσο, για να εφαρμόσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις, η Παλαιστινιακή Αρχή χρειαζόταν ισχυρή διεθνή και αραβική υποστήριξη, η οποία παραδόθηκε μόνο εν μέρει. Ταυτόχρονα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, στο οποίο η παλαιστινιακή ηγεσία έχει παραχωρήσει πλήρη δικαιοδοσία για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο παλαιστινιακό έδαφος, πρέπει να φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης τους υπεύθυνους για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή η ατιμωρησία θα συνεχίσει να επικρατεί.
Δεδομένης της ασυμμετρίας ισχύος μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων, η πρόοδος στην οικοδόμηση ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους θα απαιτήσει την ισχυρή επίβλεψη ενός επιβλητικού, ισότιμου μεσολαβητή. Μόνο ο ΟΗΕ, με την υποστήριξη των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων, μπορούν να εκπληρώσουν αυτόν τον ρόλο. Θα πρέπει να διοριστεί ένας απεσταλμένος για την ειρήνη για να εργαστεί για την προετοιμασία μιας διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης για να εξασφαλίσει την εφαρμογή του σχεδίου. Σε περίπτωση αδιεξόδου μεταξύ των δύο πλευρών —για παράδειγμα για θέματα που αφορούν την ασφάλεια ή την πρόσβαση στα σημεία εισόδου των συνόρων— αυτός ο διαμεσολαβητής πρέπει να επιβάλλει την απόλυτη εξουσία.
Για την επίβλεψη της διαδικασίας, μια δύναμη προστασίας του ΟΗΕ θα πρέπει να αναπτυχθεί σε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη για να προστατεύσει τον παλαιστινιακό λαό και να διαβεβαιώσει το Ισραήλ ότι ικανοποιούνται οι νόμιμες ανησυχίες του για την ασφάλεια, αφενός, και για να επιβλέπει την παλαιστινιακή μετάβαση προς το κράτος, αφετέρου. Μόλις όλα τα μέρη του σχεδίου συμφωνήσουν σε αυτές τις αρχές και καθορίσουν ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή τους, μπορούν να ξεκινήσουν τις δύσκολες διαπραγματεύσεις για τα λεγόμενα ζητήματα τελικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένου του καθεστώτος της Ιερουσαλήμ, των ισραηλινών εποικισμών, των συνόρων, της ασφάλειας, των δικαιωμάτων του νερού. , την ελευθερία των Παλαιστινίων κρατουμένων και την προσφυγική κατάσταση.
Τελικά, μόνο ελεύθερες και δίκαιες εκλογές μπορούν να σβήσουν τη δίψα των Παλαιστινίων για δημοκρατία. Ως γενικός γραμματέας της Παλαιστινιακής Κεντρικής Εκλογικής Επιτροπής από το 1995 έως το 1998, ήμουν υπεύθυνος για μια διεθνώς αξιόπιστη εκλογική διαδικασία. Γνωρίζω ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται για να υπάρχει νομικά και δημοκρατικά υγιής ψήφος. Εάν υπάρχει θέληση, οι εκλογές μπορούν να γίνουν ακόμα και όταν οι δρόμοι είναι ακόμα γεμάτοι με τα ερείπια του πολέμου. Ως εκ τούτου, οι γενικές εκλογές υπό τη διεθνή αιγίδα θα πρέπει να διεξαχθούν το συντομότερο δυνατό. Αυτό θα απαιτήσει, μεταξύ άλλων, την απελευθέρωση όλων των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων και τη δημιουργία ενός ελεύθερου και πλήρως ευνοϊκού δημοκρατικού πολιτικού περιβάλλοντος. Όλοι οι Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ιερουσαλήμ, πρέπει να έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν στις εκλογές, τόσο ως ψηφοφόροι όσο και ως υποψήφιοι. Τα αποτελέσματα των εκλογών πρέπει να αναγνωρίζονται και να υποστηρίζονται διεθνώς.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Εκτός από την προετοιμασία του δρόμου για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο ειρήνης θα έδινε στους διεθνείς παράγοντες άμεσο μερίδιο στην ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Προς το παρόν, η Γάζα έχει καταστραφεί και η Δυτική Όχθη έχει υποστεί σοβαρή εξαθλίωση. Το κόστος της ανακατασκευής θα είναι τεράστιο. Επιπλέον, δεδομένης της πρόσφατης εμπειρίας, οι δωρητές θα είναι επιφυλακτικοί σχετικά με τη χρηματοδότηση ενός Σχεδίου Μάρσαλ για τη Γάζα, εκτός εάν είναι βέβαιοι ότι το υποκείμενο πολιτικό αδιέξοδο έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.
Ένα πλεονέκτημα είναι ότι η ΠΑ έχει ήδη παρουσία στη Γάζα . Παρά τις βαθιές διαφωνίες με τη Χαμάς, η Παλαιστινιακή Αρχή εμπλέκεται από καιρό στην κοινωνική, οικονομική και διοικητική ζωή της λωρίδας. Η κυβέρνηση που ηγήθηκα μέχρι τις αρχές του 2024, για παράδειγμα, ανέθεσε σε καθένα από τα υπουργεία και άλλα ιδρύματα της Παλαιστινιακής Αρχής να προβούν σε λεπτομερή αξιολόγηση των αναγκών των πολιτών που προέκυψαν από τον πόλεμο του Ισραήλ. Αυτό το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη και παρέχει μια βάση για τον σχεδιασμό για την ανοικοδόμηση της Γάζας μαζί με την Παγκόσμια Τράπεζα και τις σχετικές υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία θα τερματίσει τη σύγκρουση του Ισραήλ ακόμη και με εδραιωμένους ανταγωνιστές.
Ωστόσο, για να επιτύχουν αυτές οι προσπάθειες, η ΠΑ πρέπει να έχει την ευθύνη για την υλοποίησή τους με την υποστήριξη περιφερειακών και άλλων διεθνών εταίρων. Η Παλαιστινιακή Αρχή έχει συσσωρεύσει πλούτο εμπειρίας δουλεύοντας με πολυμερείς και διμερείς δωρητές—έχοντας επίβλεψη εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων σε επενδύσεις σε έργα υποδομής τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη με διαφανή τρόπο. Μεταξύ αυτών είναι ο δρόμος Salah al-Din στη Γάζα. συστήματα αποχέτευσης, μονάδες αφαλάτωσης και πολλαπλά νοσοκομεία. στεγαστικά έργα που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα· εκατοντάδες σχολεία που χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, τη Γαλλία, την Ιαπωνία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία και την Ισλαμική Τράπεζα Ανάπτυξης. ενεργειακά έργα που χρηματοδοτούνται από την Παγκόσμια Τράπεζα· πολιτιστικά κοινοτικά κέντρα που υποστηρίζονται από την Κίνα, την Ινδία και την Ιαπωνία· και έργα τεχνικής βοήθειας που υποστηρίζονται από την Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αρκετός αριθμός από αυτά τα έργα υλοποιήθηκαν υπό την επίβλεψή μου μέσω του Παλαιστινιακού Οικονομικού Συμβουλίου για την Ανάπτυξη και την Ανασυγκρότηση, το οποίο διεύθυνα πριν διοριστώ πρωθυπουργός. Άλλα έργα διεξήχθησαν από ιδρύματα της ΠΑ, καθώς και μέσω της δέσμευσης των υπηρεσιών του ΟΗΕ. Αυτή η ισχυρή παράδοση διεθνούς βοήθειας, ωστόσο, αμαυρώθηκε τους τελευταίους μήνες. Όπως έχει σημειωθεί ευρέως, οι ισραηλινοί αβάσιμοι ισχυρισμοί κατά της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες – UNRWA, η υπηρεσία που παρέχει εδώ και καιρό ουσιαστική υποστήριξη για την εκπαίδευση, την υγεία και την ανθρώπινη ανάπτυξη στη Γάζα – οδήγησαν σε αναστολή της χρηματοδότησης του οργανισμού από πολλούς δωρητές. Αλλά ακόμη και πριν από αυτό, ορισμένες κυβερνήσεις χορηγών είχαν μειώσει τη βοήθειά τους, εγείροντας σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη δέσμευσή τους.
Δεδομένου ότι καμία άλλη οργάνωση δεν είναι εξοπλισμένη για να αναλάβει τις εκτεταμένες δραστηριότητες και υπηρεσίες που υποστηρίζει η UNRWA και τις ακραίες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τώρα οι διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις που προσπαθούν να δράσουν στη Γάζα κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι χορηγοί που ανέστειλαν τη χρηματοδότησή τους αφήνουν τους Παλαιστίνιους σε χλωρό κλαρί. μια στιγμή της μεγαλύτερης τους ανάγκης. Τον Απρίλιο, μια εξωτερική έρευνα του ΟΗΕ για την UNRWA διαπίστωσε ότι η υπηρεσία διέθετε μηχανισμούς για να διασφαλίσει την ουδετερότητα και ότι δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για τους ισραηλινούς ισχυρισμούς ότι «σημαντικός αριθμός» του προσωπικού της υπηρεσίας ήταν μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων. Με απλά λόγια, δεν υπάρχει εύλογη εναλλακτική λύση στην UNRWA και πρέπει να χρηματοδοτηθεί πλήρως από περιφερειακούς και διεθνείς εταίρους.
Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
Η Παλαιστινιακή Αρχή αναγνωρίζει ότι πρέπει να προβεί σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις και αναζωογόνηση. Δεδομένων των εργαλείων και της διεθνούς υποστήριξης για να γίνει αυτό, θα μπορούσε να οικοδομήσει μια καλύτερη, πιο αποτελεσματική διοίκηση που θα είναι πλήρως υπόλογη στον παλαιστινιακό λαό. Ως πρωθυπουργός, παρουσίασα ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στη διεθνή διάσκεψη χορηγών που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες τον Μάιο του 2022, η οποία έγινε δεκτή από τις περισσότερες αντιπροσωπείες. Αλλά αντί να απαιτούν πότε οι Παλαιστίνιοι θα τακτοποιήσουν το σπίτι τους, οι διπλωμάτες και οι σχολιαστές θα πρέπει να επικεντρωθούν σε ένα πιο επείγον ζήτημα που πρέπει να συμβεί πρώτα: τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα και τις συνεχιζόμενες καταπατήσεις του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη. Ο παλαιστινιακός λαός δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε καμία πολιτική πρωτοβουλία εάν οι ηγέτες του δεν είναι σε θέση να ασκήσουν την πλήρη διοικητική εξουσία που απαιτείται για να παρέχουν ένα ελάχιστο επίπεδο ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, ασφάλεια και οικονομική ευημερία. Οι Παλαιστίνιοι λαχταρούν και απαιτούν περισσότερα από τους ηγέτες τους, αλλά η οργή τους δικαίως στρέφεται στο Ισραήλ, τη δύναμη κατοχής.
Σε κάθε βιώσιμη ειρήνη, η Παλαιστινιακή Αρχή πρέπει να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ως εθνική οντότητα και όχι ως απλή υπηρεσία ασφαλείας υπό την ευθύνη της ισραηλινής κυβέρνησης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οποιεσδήποτε ρυθμίσεις της «επόμενης ημέρας» πρέπει να αφορούν όλα τα παλαιστινιακά εδάφη και όχι μόνο τη Γάζα. Αυτή είναι ακριβώς η προσέγγιση που θα ακολουθούσε η Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία. Για να ξεκινήσει ένα τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο, θα πρέπει να συγκληθεί διεθνής διάσκεψη από τα ΟΗΕ με την πλήρη υποστήριξη του Συμβουλίου Ασφαλείας για να καθοριστεί ένα σχέδιο εφαρμογής για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών που ξεκίνησε μετά τον πόλεμο του 1967. Πρέπει να αντιμετωπίσει όλα τα ζητήματα τελικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και να διευθετήσει μια νέα σχέση μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων με βάση την αρχή της παλαιστινιακής κυριαρχίας.
Τίποτα από αυτά δεν θα είναι εύκολο. Αλλά με μια ανανεωμένη δημοκρατική εντολή που υποστηρίζεται από τους παγκόσμιους ηγέτες και θα υποστηρίζεται από ολόκληρη την περιοχή, η νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση θα είναι σε θέση να επιφέρει μια αναγέννηση της παλαιστινιακής ζωής. Θα μπορούσε να αναλάβει τα επείγοντα καθήκοντα της ανοικοδόμησης καταφυγίων, εγκαταστάσεων υγείας και εκπαίδευσης, αναζωογόνηση της κατεστραμμένης παλαιστινιακής οικονομίας, και θέτοντας γερά θεμέλια για μελλοντική ανάπτυξη. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι 145 από τα 193 μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει επίσημα το παλαιστινιακό κράτος. Είναι καιρός ο κόσμος να το κάνει επιτέλους βιώσιμη πραγματικότητα. Η ώρα για επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος είναι τώρα.
Η 7η Οκτωβρίου 2023 δεν ήταν η αρχή της παλαιστινιο-ισραηλινής σύγκρουσης, αλλά μάλλον το τρομερό αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης που είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και 76 χρόνια. Αυτή τη φορά η σπίθα ήταν στη Γάζα. την επόμενη φορά θα μπορούσε να είναι στη Δυτική Όχθη. Η επακόλουθη επίθεση από το Ισραήλ απειλεί με τη σειρά της να δημιουργήσει περισσότερη αποκρουστική βία στο μέλλον και επίσης να απομονώσει περαιτέρω το Ισραήλ από τους περιφερειακούς εταίρους από τους οποίους εξαρτάται η μακροπρόθεσμη ασφάλειά του. Ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί αυτή η δυστυχία είναι να αντιμετωπιστεί η ουσία του προβλήματος: η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, η άδικη μεταχείριση των Παλαιστινίων και η άρνησή του να δώσει στους Παλαιστίνιους μια πραγματική ευκαιρία να οικοδομήσουν ένα δικό τους κράτος.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ MOHAMMAD SHTAYYEH
Περισσότερα:
Ισραήλ Παλαιστινιακά Εδάφη Πολιτική & Κοινωνία Ασφάλεια Άμυνα & Στρατιωτική
More Stories
Mohamed Salah: Ο σταρ της Λίβερπουλ με νέο look κάνει διακοπές στη Μύκονο και τραβάει τα γυναικεία βλέμματα
Στέλεχος του SPD για τις εκλογές στη Γαλλία: «Το χειρότερο αποφεύχθηκε»
Παπανικολάου: «Μεγάλο ευχαριστώ σε Σπανούλη και Ζήση»