ΚΚΕ: Υπερ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων η ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας

Την εκτίμηση ότι η υπόθεση της ανασυγκρότησης της Θεσσαλίας θα κατευθυνθεί σε έργα και δράσεις υπέρ των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, εκφράζει η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλίας του ΚΚΕ, καλώντας παράλληλα το λαό της περιοχής σε επαγρύπνηση.

Τα παραπάνω τόνισαν στελέχη και βουλευτές του κόμματος σε συνέντευξη που έδωσαν σήμερα στη Λάρισα και με θέμα «1 χρόνος από την καταστροφική πλημμύρα, ο δρόμος που  προτείνει το ΚΚΕ»

Τη συνέντευξη έδωσαν η Μαρία  Γαβαλά,   Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής  Θεσσαλίας  του ΚΚΕ και  μέλος  της  Γραμματείας  της  Κ.Ε., ο Γ. Λαμπρούλης βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ , ο Μεταξάς Βασίλης βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ  και ο Παντελίδης Γιάννης, μέλος του γραφείου περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Ειδικότερα, όπως τόνισαν στη συνέντευξη και με αφορμή την πρόσφατη παρουσία του πρωθυπουργού και υπουργών στη Θεσσαλία, “στο πλαίσιο της «ανασυγκρότησης» της Θεσσαλίας και με μπούσουλα το σχέδιο των Ολλανδών ετοιμάζονται να μοιράσουν σε μεγάλες κατασκευαστικές νέα πακέτα από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Προχωρώντας  τα σχέδια περαιτέρω εμπορευματοποίησης του νερού, σπρώχνοντας σχέδια για αλλαγές στη χρήση γης και στην αγροτική καλλιέργεια, με στόχο τη συγκέντρωση της γης σε λιγότερα χέρια, προωθούν την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση και τη στήριξη νέων κερδοφόρων επενδύσεων των ομίλων”.

Παραλληλα, τα στελέχη του ΚΚΕ αναφέρθηκαν και στη στάση του κόμματος κατά τη διάρκεια της μεγάλης καταστροφής, αλλά και μετά από αυτή.

«Η Κομματική οργάνωση Θεσσαλίας μιλά με τα έργα της, κάθε μέρα, τις νύχτες της καταστροφής με τις ιδιωτικές βάρκες και κάθε μέσο, τις ατελείωτες στιγμές και μέρες στα ξελασπώματα και στην οργάνωση της αλληλεγγύης. Της εργατικής – λαϊκής αλληλεγγύης, μόνης δύναμης, που έντυσε,  ζωντάνεψε, τάισε, ξελάσπωσε, φιλοξένησε, τους χιλιάδες της περιοχής μας που το μόνο που τους άξιζε ήταν ένα 112. Κι ούτε καν αυτό στο Βλοχό, στη Μεταμόρφωση, στο ρημαγμένο χωρίς δρόμους Πήλιο, κι αλλού. Μπήκαμε μπροστά για να οργανωθούν πολλές εκατοντάδες ανθρώπους σε νέες μορφές οργάνωσης ως πληγέντες, κινητοποιώντας ταυτόχρονα εκατοντάδες μαζικούς φορείς της περιοχής, σωματεία, αγροτικούς συλλόγους, πολιτιστικούς, μαθητικά όργανα, φοιτητικά(…).

(…)Όποια πληγή επουλώθηκε έστω και λίγο, ό,τι δόθηκε, δε χαρίστηκε, οφείλεται σ’ αυτό τον αγώνα στο «λαό που έσωσε το λαό», διεκδικώντας :

Αποκατάσταση των κέντρων  υγείας, των σχολείων, των πανεπιστημίων , του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου”.