Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου, με αφορμή την έναρξη του πρωταθλήματος, γράφει για την ΑΕΚ της νέας σεζόν, τη μεγάλη μεγάλη επένδυση του Μάριου Ηλιόπουλου, την αγωνιστική κρίση ύστερα από τον αποκλεισμό στην Ευρώπη, αλλά και τα ανοικτά μεταγραφικά ζητήματα.
Διαφορετικά φανταζόταν την αποψινή πρεμιέρα του πρωταθλήματος ο μέσος οπαδός της ΑΕΚ και πολύ διαφορετικά θα τη βιώσει. Μακριά από το γήπεδο, παρακολουθώντας από την τηλεόραση, μέσω web sites ή ραδιοφώνου, έναν αγώνα που θα διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών.
Πέραν αυτής της ιδιαιτερότητας, υπάρχουν και οι δυσκολίες της εποχής. Το club έχει εισέλθει σε περίοδο κρίσης η οποία θα γίνει ακόμα πιο βαθιά αν τα άσχημα αποτελέσματα συνεχιστούν. Ο προπονητής αμφισβητείται έντονα, γίνεται το εύκολο θύμα στα χείλη των οπαδών κι ενώ ένας νέος ιδιοκτήτης προσπαθεί να βρει τα πατήματά του έχοντας αφήσει υπερεξουσίες σε στελέχη της προηγούμενης διοικητικής κατάστασης. Τους αποκαλούμενους και ως “Ταλιμπάν” από τα χείλη του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινής, στην αφετηρία της νέας σεζόν ο άνθρωπος που βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση είναι αυτός που δεν ευθύνεται καθόλου για τη σημερινή εικόνα της ομάδας. Εκείνος ο οποίος ξόδεψε πάρα πολλά χρήματα για να την αγοράσει, ακολούθησε χωρίς δεύτερες σκέψεις όλα τα θέλω του προπονητή, του έφερε παίκτες που φάνταζε αδύνατον να αποκτηθούν με την προηγούμενη διοίκηση στα πράγματα και την πολύ συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που ακολουθούσε όσον αφορά στα συμβόλαια.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος οδηγεί την ΑΕΚ στην επόμενη μέρα της κολυμπώντας σε αχαρτογράφητα νερά και βαδίζοντας πάνω σε μία αβεβαιότητα σχετικά με τον συσχετισμό των δικών του απόψεων και της κληρονομιάς που έχει παραλάβει από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Του έχουν τύχει τόσα, από το να αμφισβητείται ο προπονητής που πίστευε ότι θα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μέχρι το περίπλοκο θέμα του Πινέδα που λογικό είναι να ‘’επηρεάζει’’ και τον Αλμέιδα.
Είναι λογικό να βρίσκεται σε μια κατάσταση περισυλλογής, εξέτασης των δεδομένων, αξιολόγησης προσώπων και πορείας προς τις σωστές αποφάσεις για το καλό της ΑΕΚ. Για το καλό της μεγάλης επένδυσης που έχει κάνει και της αποφυγής να πέσει αυτή γρήγορα στα βράχια. Ήδη η Ευρώπη χάθηκε, δεν είναι δυνατόν να επιστρέψει η ομάδα σε εποχές προ-Αλμέιδα, όταν από Νοέμβριο μήνα ήταν εκτός πρωταθλήματος.
Αποτελέσματα, ρόστερ, επόμενη ημέρα
Από την άλλη, βέβαια, είναι προφανές ότι εισερχόμαστε σε μία διαδικασία αποτελεσμάτων. Αρχής γενομένης από απόψε κόντρα στον ΟΦΗ, ακολούθως υποδεχόμενη τη Λαμία και αμέσως μετά παίζοντας εκτός έδρας με τον Λεβαδειακό, η ΑΕΚ έχει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για συνεχόμενες νίκες.
Στα χαρτιά πάντα και στη θεωρία, προφανώς με το σκεπτικό ότι η ποιότητά της είναι πολύ ανώτερη από αυτή τον αντιπάλων της. Αρκεί να παίζει σαν ομάδα, με ενότητα και ψυχή, με υποστήριξη του ενός στον άλλον.
Διότι ο σωστός δρόμος σε αυτή τη φάση που η ομάδα βιώνει ταλαιπωρίες, δεν πρέπει να είναι η αλλαγή προπονητή αλλά το πώς εκείνος θα βοηθηθεί ώστε να διατηρήσει την Ένωση ως μια βασική ανταγωνίστρια για τον τίτλο, έως το τέλος. Αυτό που έκανε για δύο συνεχόμενα έτη, ο πρώτος μετά από 30 χρόνια.
Όσον αφορά στη στελέχωση του ρόστερ της, η ΑΕΚ προέβη σε δραστικές αλλαγές στη θέση τερματοφύλακα, δεν προχώρησε όμως σε αναβάθμιση στις θέσεις των πλάγιων μπακ. Η εξαιρετική παρουσία έως σήμερα του Λαζάρου Ρότα δικαιολογεί σε ένα σημαντικό βαθμό την απόφαση να έρθει ένας αναπληρωματικός που θα είναι πιο ενεργός από τον Σιντιμπέ, ο οποίος βρέθηκε στο πρόσωπο του Οντουμπάτζο. Αριστερά όμως το πρόβλημα είναι εμφανές και παραμένει.
Ακατανόητη είναι προφανώς και η καθυστέρηση στην απόκτηση επιθετικού, από τη στιγμή μάλιστα που έφυγαν οι Πόνσε και Φαν Βερτ. Όπως και ο Αραούχο, ο οποίος επίσης θα μπορούσε να αγωνιστεί στην κορυφή της επίθεσης, άλλωστε αυτή ήταν η θέση του σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του και προτού δει κάτι διαφορετικό σε εκείνον ο Ματίας Αλμέιδα.
Αντί των τριών προαναφερθέντων αποκτήθηκε ο κανένας, γεγονός το οποίο καταδεικνύει το μέγεθος της αναποτελεσματικότητας του αρμόδιου επιτελείου στο συγκεκριμένο θέμα η οποία κόστισε σε μεγάλο βαθμό και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη.
Μα προφανώς και είναι ζήτημα
Είναι μια ομολογουμένως αφελής ερώτηση όταν κάποιος την εκφράζει λέγοντας “μα είναι δυνατόν να αποκλείστηκε η ΑΕΚ από τη Νόα επειδή δεν έπαιξε ο Γκαρσία;”
Η απάντηση υπάρχει, είναι μάλιστα τόσο ξεκάθαρη: αποκλείστηκε (και) γιατί έφτασε στο σημείο να παίξει έναν αγώνα στον οποίο χρειαζόταν το λιγότερο τρία γκολ για να προκριθεί, δίχως να έχει ούτε έναν καθαρόαιμο επιθετικό στο ρόστερ της, πάρα μόνο εναλλακτικές λύσεις βασισμένες σε αλχημείες.
Πολλοί είναι που θα ήθελαν επίσης ακόμα έναν πολύ καλό στόπερ, όπως και ένα ‘’6αρι’’ με καλύτερη ικανότητα στο passing game από τους υπάρχοντες.
Σε αυτή την κατάσταση που η ΑΕΚ βρίσκεται, μόνο οι νίκες θα τη βοηθήσουν να βρει την ηρεμία της και σιγά-σιγά τον ποδοσφαιρικό δρόμο της. Δίχως αυτές, οι αλλαγές θα είναι άμεσες, δραστικές και όχι απαραίτητα δίκαιες. Εκτός αν μιλάμε για συνολικό ξήλωμα και όχι μόνο για την πληρωμή της νύφης από έναν και μόνο άνθρωπο οποίος μάλιστα υπέγραψε συμβόλαιο έως το 2028.
Όταν τα πράγματα στραβώνουν το φάγωμα του προπονητή είναι απλά το κρύψιμο του συνολικού προβλήματος κάτω από το χαλί, διότι ακόμα κι αν διορθωθούν τα πράγματα, θα πρόκειται για κάτι προσωρινό που σύντομα θα ξανακατρακυλήσει λόγω μιας συνολικής παθογένειας που κάνει ακόμα και έναν άνθρωπο ο οποίος πριν από μερικούς μήνες λογιζόταν ως ήρωας, σήμερα να εργάζεται μέσα σε μία παχιά αβεβαιότητα. Σύμφωνοι, μακριά από την προσωπολατρία, μακριά όμως και από την ισοπέδωση.
Δεν μπορεί, θα υπάρχουν βαθύτερα ζητήματα, αρκεί να θέλει κάποιος πραγματικά να τα ψάξει και να τα βρει.
More Stories
Σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις με τη Γιουνάιτεντ για τον Πελίστρι, σύμφωνα με τον Ρομάνο
Μία ανάσα από τον Βέλλιο
Ο Μάνταλος έδωσε το σύνθημα της ανασύνταξης