Ξεχάστηκες, Αντώνη. Θαλασσοπνίγηκες σε καιρό ειρήνης (;) και τώρα πια ξεχάστηκες. Όρθωσες ανάστημα και είπες «εγώ θα ταξιδέψω». Μα οι κακούργοι αυτού του κόσμου άπλωσαν τα χέρια τους επάνω σου και σε έπνιξαν. Αντώνη, τελειώσανε για σένα τα όμορφα δειλινά, τα καλοκαίρια, το Κρητικό πέλαγος, και ο γαλάζιος Ουρανός. Πέταξες σε άλλες γειτονιές γιατί πλήρωσες...